Pedagog

Godziny pracy pedagoga szkolnego: 

poniedziałek 10:00-15:00

wtorek   11:00-13:45 oraz 14:30-16:45

środa   10.10 - 14.10

czwartek 8.30-12.30

piątek 10:00-14:00

 

 

 

 

Rodzice i Uczniowie
Szkoły Podstawowej nr 18 im. Zbigniewa Kruszelnickiego „Wilka” 
w Kielcach

W związku z obecną sytuacją epidemiologiczną na terenie kraju związaną z rozprzestrzenieniem się koronawirusa i szybko wzrastającą liczbą zakażeń wirusem SARS-CoV-2 Minister Edukacji Narodowej zdecydował o podjęciu działań profilaktycznych, zapobiegających rozprzestrzenianiu się wirusa wśród dzieci, młodzieży i osób dorosłych. Pomimo obecnych ograniczeń pragnę zapewnić Uczniom oraz Państwu wsparcie i pomoc psychologiczno - pedagogiczną.  
Każdego dnia  JESTEM do Państwa dyspozycji i służę pomocą.
Każdy z nas martwi się o zdrowie własne i swoich najbliższych. Lęk utrudnia nam radzenie sobie z sytuacją, odnosi się bardziej do niepokoju związanego z niewiadomą, a w przypadku koronawirusa może odnosić się również do całej sytuacji, która jest dla nas nowa. 

Drodzy Uczniowie i Rodzice jeśli potrzebujecie porozmawiać, napisać, o tym jak sobie radzicie w tej trudnej dla Nas wszystkich sytuacji, jeśli chcecie zadać pytanie, coś Was nurtuje i ciekawi zapraszam do kontaktu poprzez e-dziennik lub maila: (pedagog.szkolny@sp18.kielce.eu)

Drodzy Uczniowie! Nie możemy być razem w tym trudnym czasie, ale możemy się wspierać w innym sposób. Podzielcie się z nami swoimi zdjęciami, pokażcie jak Wy spędzacie ten czas, jak odrabiacie zadawane prace domowe. Może razem się zainspirujemy.  Zdjęcia przesyłajcie na adres pedagog.szkolny@sp18.kielce.eu
Pamiętajcie – Razem mamy tę moc !!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

INFORMACJA DLA RODZICÓW I NAUCZYCIELI

Nowe sposoby interwencji na rzecz dzieci doświadczających przemocy w okresie epidemii

 

Liczba przypadków przemocy domowej w okresie epidemii koronawirusa rośnie w gwałtownym tempie. Strach, niepewność, brak poczucia kontroli, atmosfera napięcia i zagrożenia towarzyszące codziennym przekazom medialnym to impulsy eskalujące agresję u dorosłych. Dodatkowymi czynnikami ryzyka wystąpienia przemocy lub jej nasilenia w przypadku, gdy ta miała miejsce już wcześniej są restrykcyjne ograniczenia, mające minimalizować ryzyko rozprzestrzeniania się koronawirusa i związana z tym przymusowa izolacja. Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę opracowała procedurę „Interwencji na rzecz dziecka krzywdzonego w okresie epidemii".

Dokument dedykowany jest pracownikom służb medycznych, społecznych i pracownikom oświaty. Materiały opracowane zostały przez zespół ekspertów Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę, złożony z psychologów, psychoterapeutów i prawników, którzy na co dzień zajmują się diagnozą i terapią dzieci krzywdzonych.

Zachęcam Państwa do zapoznania się z procedurą znajdująca się w pliku pdf na dole strony. 
 

 

 

Jak pomóc dziecku zredukować stres i napięcie czyli techniki uważności dla najmłodszych

Zazwyczaj nie mamy czasu aby pobyć sam na sam ze sobą, z najbliższymi  z rodziną w domu, nie spiesząc się, nie spoglądając na zegarek, bez presji,  że musimy gdzież pojechać, dokądś zdążyć, cos zrobić.  Obecna sytuacja może być okazją aby nauczyć siebie i dzieci większej uważności – umiejętności obserwowania swoich myśli, emocji, odczuć . Może to być szansa na uporządkowanie naszego wewnętrznego świata i nabrania większego dystansu do tego co dzieje się na zewnątrz. Ucząc dzieci obserwowania własnych emocji i myśli pokazujemy im, że są one zmienne i nietrwałe – zmieniają się, przychodzą i odchodzą.

Umiejętność wsłuchania się w siebie, uważność na to czego doświadczamy pomaga nam radzić sobie z różnymi negatywnymi doświadczeniami, redukuje stres, a nawet wspomaga leczenie zaburzeń psychicznych i somatycznych. Trening uważności powoduje istotne zmiany w funkcjonowaniu mózgu.  Naukowcy zajmujący się tym zagadnieniem zaobserwowali, że techniki uważności mają pozytywny wpływ na:

  • sprawność procesów pamięciowych (zapamiętywanie, przypominanie sobie),
  • zmniejszenie negatywnych form myślenia typu – zamartwianie się,
  • redukcję poziomu stresu,
  • poziom naszej samooceny, co powoduje zwiększenie pozytywnego stosunki do życia.

 

Uczenie dzieci technik uważności jest procesem stopniowym i długotrwałym, najlepiej prowadzić go za pomocą krótkich ale codziennych ćwiczeń i zabaw.

Oto przykłady kilku z nich (na podstawie Kaiser Greenland „Dziecko wolne od stresu”):

  • Pokazujemy dzieciom przezroczyste naczynie pełne czystej  wody -  dzieci mogą popatrzeć przez nią na to co jest po drugiej stronie.  Następnie wsypujemy kilka łyżek sody oczyszczonej i mieszamy wodę – czy dzieci nadal będą widzieć to co jest po drugiej stronie? Porównujemy mętną wodę do chaosu w naszych głowach, które mogą  tworzyć różne myśli i emocje. Odczekujemy parę minut i prosimy dzieci aby znowu popatrzyły na wodę – znowu stała się czysta i nieruchoma. Mówimy dzieciom, ze podobnie jest z naszym umysłem – im dłużej spokojnie oddychamy tym bardziej uspokajają się nasze myśli i emocje i potrafimy jaśniej myśleć.
  • Siedzimy wygodnie. Bierzemy kilka głębokich wdechów i spokojnie robimy wydechy. Dzieci próbują teraz wsłuchać się w dźwięki jakie słyszą w pokoju i jakie docierają zza okna (mogą zamknąć na chwilę oczy). Niech opowiedzą lub zapiszą na kartce (dla starszych) jakie to były dźwięki. Następnie znowu wsłuchują się w odgłosy docierające do nich i dopisują na kartce nowe, jeśli się pojawią.
  • Prosimy dzieci aby położyły rękę po lewej stronie klatki piersiowej i poczuły jak biją ich serca – niech wsłuchują się w ich uderzenia przez 10 sekund. Następnie prosimy dzieci aby wyobraziły sobie, że są podskakującą piłką. Potem dzieci mają przez 10 sekund udawać, że pływają w powietrzu – niech rozłożą szeroko ramiona i poruszają nimi jak podczas pływania na brzuchu i przez następnie 10 sekund jak podczas pływania na plecach – do tyłu. Następnie prosimy dzieci aby znowu położyły dłonie na własnych sercach i powiedziały co czują.
  • Dzieci zamykają oczy i przesuwają ręce do tyłu. Wkładamy im w dłonie jakiś przedmiot ( gładki, chropowaty, miękki, twardy i prosimy aby opisały go – jeśli w domu jest więcej dzieci jedno opisuje a drugie próbuje zgadnąć co to za przedmiot. Na koniec dziecko pokazuje co ma w dłoni i porównuje ze swoim opisem.
  • Stajemy z dzieckiem naprzeciwko lub dzieci w parach ze sobą. Osoba prowadząca powoli porusza rękami a jego partner naśladuje ruchy – przez 1, 2 minuty. Następnie dzieci zamieniają się rolami.
  • Dajemy dzieciom dwie monety. Dzieci kładą je na czubkach butów. Zadaniem jest takie chodzenie, aby monety nie spadły z butów.
  • Dajemy dzieciom kartkę papieru i ołówek. Zadaniem dziecka jest narysowanie z pamięci swojego pokoju lub miejsca gdzie spędzają dużo czasu.  Potem niech dzieci zwrócą uwagę na to co narysowały z pamięci, a co pominęły, czego nie pamiętały, na co nie zwróciły uwagi.
  • Oddychamy razem z dziećmi – podczas wydechu powtarzamy w myślach ‘jeden, jeden, jeden, jeden…” aż płuca całkowicie się opróżnią.  Podczas wdechu rozluźniamy się i podczas wydechu znowu liczymy „dwa, dwa, dwa, dwa….” I znów rozluźnienie podczas wdechu, a podczas wydechu liczenie „trzy, trzy, trzy, trzy…..”.Ćwiczenie to możemy prowadzić tak długo jak mamy ochotę, aż poczujemy, że umysły i ciała są spokojne. Można je prowadzić na stojąco, leząco, siedząc.

Wybrane ćwiczenia  - zwłaszcza oddechowe- warto wprowadzić i systematycznie trenować  z dzieckiem parę minut dziennie – np. w czasie przerwy w lekcjach, przed snem.  Stopniowo coraz łatwiejsze będzie skupienie się na oddechu,  wyciszenie się nawet w najbardziej stresujących chwilach.

 

Źródło: Psychologia w szkole Nr 1 (42)/2014

Pedagog szkolny, Eliza Mazu

Psycholog MZPPP, Anna Kulbat

Pedagog MZPPP, Edyta Laurman-Jarząbek

 

 

Regionalne Centrum Wolontariatu organizuje korepetycje on – Line

 

 

Aby skorzystać z korepetycji wystarczy napisać maila na: kontakt@centrumwolontariatu.eu. Na poziomie podstawowym wolontariusze pomagają z języka polskiego, matematyki, fizyki, angielskiego, historii, chemii, geografii oraz biologii. Korepetycje dla zaawansowanych odbywają się z każdego przedmiotu oprócz geografii. Aktualny rozkład zająć językowych można znaleźć na facebookowych stronach Przystanku Młodych oraz Regionalnego Centrum Wolontariatu w Kielcach. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Emocjonalna apteczka pierwszej pomocy

Nie ma dobrych czy złych emocji – one po prostu są. Nie mamy wpływu ani kontroli nad tym czy się pojawią. Mamy jednak możliwość decydowania o sposobie, w jaki chcemy reagować, gdy pojawia się dana emocja. Gdy poziom stresu i napięcia utrzymuje się przez dłuższy czas lub znacznie wzrasta, może obniżyć nasze zdolności radzenia sobie w sytuacji kryzysowej. 

Emocjonalna apteczka pierwszej pomocy, jest propozycją ćwiczeń do zrealizowania samemu w domu. Pozwala ona spojrzeć inaczej na swoje emocje, uświadomić sobie dlaczego tak się czujemy. Znajdziemy w niej metody na radzenie sobie z nimi.

Drogi Uczniu zachęcam Cię do prezentacji (w linku poniżej), która jest podróżą w nieznane, w której to Ty jesteś bohaterem. Chcę abyś traktował ją, jako swoją emocjonalną apteczkę pierwszej pomocy. Wybierając jedną z trzech emocji: złość, strach lub smutek, chciałabym abyś przeszedł każdy etap zadania po kolei. Pomogą Ci one uświadomić najpierw z czym się mierzysz, a następnie wykonując zadania poradzić sobie z przeżywanymi emocjami.

Zapraszam zatem we wspólną podróż ku emocjom!

 

https://view.genial.ly/5e8b7c6b2f4c5b0e17fa8a8d/interactive-content-emocjonalna-apteczka-pierwszej-pomocy?fbclid=IwAR3_9kFcZV2vGpvZT1LcOlLi-18qX06B-DA-LW0PUr-AxtmJxWYveatW4ow

 

 

 

 

Szanowni Państwo

Poniżej przesyłam link do darmowych webinariów dla Rodziców.

 

  • Temat:  „Jak rozwiązać kłótnie między dziećmi?”

Daty webinariów
27 kwietnia, 16:00
30 kwietnia, 16:00
2 maja, 12:00

https://allaboutparenting.pl/darmowe-spotkania-dla-rodzicow/


           Jeżeli ktoś z Państwa jest zainteresowany- zapraszam do skorzystania.                                        

                                                                                           Pozdrawiam serdecznie,

Eliza Mazur, Pedagog szkolny

 

 

Jak urozmaicić dziecku naukę i wesprzeć jego rozwój  - propozycje zabaw  i ćwiczeń dla dzieci z uwzględnieniem różnych form uwagi – wizualnej, akustycznej, kinestetycznej

Wybrane ćwiczenia warto wykonywać naprzemiennie, w atmosferze zabawy i swobody, codziennie przez około 10 do 20 minut

Część I - Zabawy wizualne które pomagają rozwijać i doskonalić uwagę i pamięć wzrokową

  • Jesteśmy podobni. Zadanie polega na wypisaniu w określonym czasie jak najwięcej cech wspólnych (dot. wyglądu) rodzica i dziecka,  rodzeństwa lub innych dwóch osób w domu.
  • Wielkie poszukiwanie. Wymieniamy literę alfabetu i  na to hasło poszukujemy z dzieckiem w pokoju przedmiotu, którego nazwa zaczyna się na wybraną literę. Kto w danym czasie wskaże więcej przedmiotów wygrywa.
  • Ortografek. Wyszukujemy wyraz z trudnością ortograficzną i zapisujemy go z dzieckiem. Dziecko sprawdza pisownię w słowniku – jeśli napisało poprawnie otrzymuje jeden punkt, jeśli błędnie samo podaje wyraz do zapisania.
  • Ukryty skarb. Chowamy wybrany przedmiot w jakimś miejscu a dziecko musi go odnaleźć. Drogę będą wskazywały mu zostawione po drodze informacje  - opis drogi zapisany na kolorowych kartkach np. idź pięć kroków w prawo, idź za drzwiami w prawo itp. To ćwiczenie ćwiczy czytanie ze zrozumieniem.
  • Puzzle z gazety. Wybieramy z gazety dowolna stronę – może być to gazeta dla dzieci  np. Świerszczyk. Tniemy ją na duże paski tworząc papierowe puzzle.  Zadaniem dziecka jest złożenie strony w całość. Można tę zabawę powtarzać mierząc czas układania papierowych puzzli.
  • Labirynt. Pomoce – kartka z narysowanym labiryntem z wieloma wyjściami i zaznaczoną właściwą drogą,  druga kartka bez zaznaczonej drogi, ołówek. Dziecko ma narysowaną drogę wyjścia z labiryntu i mówi nam, jak mamy u siebie rysować linię ( w lewo, prawo, prosto, w dół, w górę, itp., aby wyjść z labiryntu. Potem zamieniamy się rolami.
  • Zadania ze zwierzątkami. Zapisujemy dziecku na kartce nazwę zwierzęcia. Zadanie dziecka polega na utworzeniu zdania z liter tworzących nazwę (każdy wyraz rozpoczyna się kolejną literą nazwy zwierzęcia), np. KOT – Karolina Omawia Temat. Zamiast zwierząt można tworzyć z nazwy roślin. Zabawek, imion itp.
  • Mapa. Pomoce – mapa Polski. Podajemy dziecku nazwę miejscowości i wskazujemy ją na mapie. Dziecko wyszukuje inna miejscowość, której nazwa rozpoczyna się na taką samą literę i wskazuje ją.
  • Podobieństwo. Wskazujemy dziecku parę przedmiotów (np. doniczka, obraz), a jego zadaniem jest podać wspólne cechy tych przedmiotów – np. są ozdobą, w nazwie mają jedno o i jedno a …
  • Niezwykłe przepisy. Dzieci wymyślają niezwykłe przepisy kulinarne – zapis powinien wyglądać tak, jak jest to w książkach kucharskich. Przepisy mogą być wymyślane dla ulubionych przez dziecko bajkowych postaci. Po wymyśleniu wspaniałych przepisów można wykonać ilustrację każdej potrawy, tak jak ją sobie wyobraża dziecko.
  • Album dobrych myśli. Poprośmy dziecko aby każdego dnia wykonało rysunek swojej najlepszej myśli lub najlepszego wydarzenia z danego dnia. Kartki te możemy potem związać wstążką lub włożyć do skoroszytu. To będzie wspaniała pamiątka po latach.
  • Piramida z wyrazów. Pomoce: paski z wyrazami różniącymi się liczbą liter. Zadanie dziecka polega na odczytaniu wszystkich wyrazów i ułożeniu ich w piramidę (jeden pod drugim), zaczynając od najkrótszego wyrazu , kończąc na najdłuższym. Można dziecku mierzyć czas , a potem poprosić by zburzyło piramidę i spróbowało ja ułożyć ponownie w krótszym czasie.
  • Ciężkie wyrazy. Podajemy dziecku parę kartek, na których zapisane są wyrazy (długie). Zadaniem dziecka jest przeczytanie każdego wyrazu i wskazanie który z nich jest dłuższy a więc cięższy  lub krótszy, czyli lżejszy.
  • Ocena „na oko”.   Podajemy dziecku zapisany na kartce wyraz. Dziecko czyta go i szybko ocenia czy jest w nim parzysta czy nieparzysta liczba liter. Potem liczymy litery wspólnie z dzieckiem aby ocenić poprawność.
  • Karteczki. Jeśli dziecko niechętnie czyta można porozumiewać się z nim pisemnie, zostawiając w różnych miejscach  domu karteczki z napisanym krótkim zdaniem , które zawierać może różne  informacje, np. o niespodziance  lub zawierać pochwałę lub miłą dla dziecka informację.
  •  Frotaż. Aby zachęcić dziecko do pisania i ćwiczyć koordynację wzrokowo – ruchową można zaproponować zabawę monetą lub innym przedmiotem, które nie ma gładkiej powierzchni np. kora, firanka, gruba tkanina. Kartkę należy położyć na monecie, docisnąć aby się nie ruszała i kredką rysować w tym miejscu, gdzie jest moneta żeby uzyskać jej wzór.
  • Kolorowy tydzień. Zabawę można przeprowadzać co jakiś czas. Jej warunkiem są kolory. Umawiamy się z dzieckiem, że np. poniedziałek będzie w domu dniem zielonym i tego dnia dominuje kolor zielony w ubraniach, na talerzu i wszystkim co sobie wymyślimy. Inne dni tygodnia mają mieć inne kolory, najfajniej jak w zabawie bierze udział cała rodzina.
  • Sylabowy wąż. Zapisujemy sylabami na kartce wyraz, po czym zwijamy kartkę tak, aby dziecko widziało tylko ostatnią sylabę. Jego zadanie polega na dopisaniu sylabami kolejnego wyrazu, zawinięciu kartki i pozostawieniu ostatniej sylaby. I tak na przemian dopóki kartka się nie skończy.   Potem rozwijamy pasek i odczytujemy  sylabowego węża, zadaniem dziecka jest odczytanie wyrazów które go utworzyły.
  • Gazetowy list. Dziecko otrzymuje gazetę i nożyczki. Zadanie polega na ułożeniu listu do przyjaciela lub innej osoby ze zdań i wyrazów znalezionych w gazecie.
  • Przesłuchanie. Kładziemy przed dzieckiem kilka zdjęć lub obrazków. W wyobraźni wybieramy  sobie jedno z nich. Zadanie dziecka polega na zadawaniu pytań, które doprowadzą go do odgadnięcia o którym zdjęciu myślimy. Potem role się odwracają, a wygrywa ten, kto odgadł zadając mniej pytań.
  • Na mapie. Pomoce – mapa polski z nazwami miast i wsi. Zadanie polega na jak najszybszym wyszukaniu nazw miast lub wsi spełniających wybrany warunek, np. najmniejsza liczba liter, głosek, kończąca się na wybraną literę, która nie zawiera litery a, brzmiąca jak imię, dwuczłonowa, z góra w nazwie, słodka w nazwie, groźna w nazwie, utworzona od imienia itd.

Inny wariant – na planie miasta wyszukujemy nazwy ulic np. kwiatowe, owocowe, od nazwisk itp.

  • Domowe abecadło. Pomoce – kartka z zapisanymi kolejno literami alfabetu. Każdy uczestnik otrzymuje swoją kartkę i na sygnał uzupełnia ją wypisując po jednym przedmiocie na dna literę – przedmioty powinny znajdować się w pomieszczeniu w którym jesteśmy.
  • Mały Kasparow. Pomoce – 2 szachownice i pionki do gry w warcaby. Na  polach szachownicy układamy w dowolnym położeniu 5 pionków do gry w warcaby. Dziecku wolno się przyglądać przez 10 sekund, aby zapamiętało układ. Następnie dziecko na swojej szachownicy odtwarza układ pionków. Jeśli zrobi to dobrze, ono układa pionki  tworząc nowy układ.
  • Przymiotnikowe skojarzenia. Dziecko wypisuje rzeczowniki, które kojarzą się z podanym wcześniej przymiotnikiem – np. Wszystko co jest ciepłe – zupa, napój, ogień, ciało…

 

Część II – zabawy akustyczne rozwijające pamięć i uwagę słuchową

 

  • Wymiana. Podajemy dziecku słowo a jego zadaniem jest wymienić w nim jedną głoskę, aby utworzyć inne słowo. Następnie my wymieniamy w tym słowie jedna głoskę aby utworzyć nowy wyraz, potem dziecko itd. (np. kora - kara – kawa – sawa - ława). Zabawa trwa dotąd, aż braknie na pomysłów na tworzenie nowych słów.
  • Zabawne zdania. Podajemy dziecku dowolną literę alfabetu (głoskę), a ono ma ułożyć jak najdłuższe zdania, rozpoczynające się właśnie ta literą.
  • Coś nie tak. Podajemy dziecku zdanie w którym jest nieprawdziwa informacja. Zadanie dziecka polega na poprawieniu zdania, aby jego treść byłą zgodna z prawdą np. Kotek latał nad podwórkiem – poprawnie – Kotek biegał po podwórku.
  • Rymowanki. Podajemy słowo, a dziecko ma podać słowo rymujące się z podanym, np. słoń – dłoń.
  • Moje imię. Wyszukujemy słowa, które rozpoczynają się i kończą takimi samymi głoskami jak nasze imię.
  • Porządkowanie. Kładziemy przed dzieckiem różne przedmioty, a jego zadaniem jest wymyśleć sposób według którego będzie można te przedmioty uporządkować, np. według koloru, przeznaczenia, wielkości sposobu używania itd.
  • Skojarzeniowe pary. Podajemy dziecku dowolny rzeczownik. Zadanie dziecka polega na jak najszybszym podaniu rzeczownika, który wiąże się z podanym. Np. książka – litera.
  • Inicjały. Wyjaśniamy dziecku co to są inicjały (pierwsze litery imienia i nazwiska). Każdy podaje swój, a potem podaje potrawę lub części ubrania, zabawki rozpoczynające się wymienionymi inicjałami.
  • Reakcja na komendę. Dziecko porusza się w dowolny sposób w rytmie muzyki. Gdy zatrzymujemy muzykę podajemy sygnał, np. „na jednej nodze”, „żabka”,” wio do przodu”. Po ponownym włączeniu muzyki dziecko ma właśnie tak się poruszać.
  • Kto to mówi? Każdy wymyśla sobie postać lub przedmiot i mówi w jego imieniu – co lubi, co robi, jak wygląda itp. Zadaniem sąsiada jest odgadnąć, kto wypowiada te słowa.
  • Dobry alfabet. Dziecko podaje zgodnie z kolejnością alfabetyczną wyrazy, które kojarzą mu się z czymś miłym. Mogą to być nazwy zwierząt, roślin, imiona, potrawy itp. Przykład – ananas, balonik, cukierek….
  • Wspólna bajka. Zadanie polega na utworzeniu bajki (opowiadania), zaczynając od jednego zdania. Potem każdy z domowników lub na zmianę podaje kolejne zdanie , pasujące do poprzedniego, następny kolejne – i tak do końca bajki. Wszystkie zdania powinny być logicznie ze sobą powiązane, tworzyć całość. Potem dziecko może wykonać rysunek do bajki.
  • Co lubią? Podajemy dziecku dowolne imię, a ono ma wymyśleć co lubi ta osoba – a lubi wszystko, co zaczyna się na taką sama sylabę jaką rozpoczyna lub kończy się podane imię.  
  • Niedobre głoski. Umawiamy się z dzieckiem, że będziemy wypowiadać słowa, a ono ma np. tupnąć w momencie, gdy zostanie wypowiedziane słowo np. z głoską „r”. Dziecko może wykonywać dowolny ruch – klasnąć, skakać…, także głoska może być dowolna.
  • Jaka, jaki, jakie? Polecamy dziecku, by dokończyło zdanie używając jak największej liczby przymiotników, np. Twoja bluzka jest miękka, kolorowa, pachnąca, …Jeśli dziecku uda się wymyśleć choć 5 przymiotników, ono poleca nam dokończyć wymyślone przez siebie zdanie.
  • Rysunek pod dyktando. Dziecko ma przed sobą czystą kartkę i coś do rysowania, my natomiast kartkę z narysowanymi figurami geometrycznymi, których dziecko nie może widzieć. Dokładnie opisujemy swój rysunek, figura po figurze, a dziecko rysuje tak jak zrozumiało. Na koniec porównujemy rysunek dziecka z tym, który opisywaliśmy. Role potem można odwrócić ale z innym układem figur.
  • Scenka z odgłosów. Dziecko zamyka oczy i słucha odgłosów, których mu dostarczamy – np. kroki, pukanie do drzwi, otwieranie okna, gwizdanie, dmuchanie, szuranie butami itp. Zadaniem dziecka jest wyobrazić sobie scenkę na podstawie słyszanych odgłosów – tworzy coś w rodzaju scenariusza który potem opowiada.
  • Ile? Zabawa polega na wyklaskiwaniu liczb w małych odstępach. Dziecko dodaje do siebie kolejne liczby klaśnięć. Potem odwracamy role.

 

          Część III – zabawy kinestetyczne rozwijające integrację sensomotoryczną

  • Nawlekany alfabet. Aby dziecko nauczyło się kolejnych liter alfabetu, może wymieniać kolejno litery, nanizając jednocześnie koraliki na sznurek, żyłkę.
  • Wiersz z przysiadem. Kiedy dziecko ma nauczyć się na pamięć wiersza, można umówić się że podczas mówienia tekstu dziecko wykona ruch np. przysiad przy wybranym przez nas słowie – takim, które w wierszu się powtarza. To ćwiczenie można dowolnie zmieniać – klasnąć na nazwę zwierzęcia, czasownika itp. My także uczestniczymy z dzieckiem w zabawie.
  • Tekst dla jaskółki. Dziecko, ucząc się tekstu, może podczas jego słuchania wykonywać jaskółkę. Po zakończeniu ćwiczenia powinno postarać się odtworzyć treść tekstu.
  • Wyklejanka z piaskiem. Zadaniem dziecka jest wypełnić środek konturowego rysunku pisakiem (kaszą).  Powinno posmarować klejem powierzchnię wewnątrz rysunku tak, aby klej nie pokrywał linii, potem delikatnie sypać piasek na klej. Resztki piasku należy strzepnąć, podnosząc kartkę i zsypując nieprzyklejone ziarenka.       
  • Piłeczka z tekstem. Czytamy tekst, którego dziecko ma się nauczyć. W tym czasie dziecko podrzuca piłeczkę (może też odbijać, turlać) w rytmie naszego czytania. Aby zabawę urozmaicić, można umówić się, że gdy tekst czytany jest cicho, piłeczka podrzucana jest nisko, a gdy głośno piłeczka wędruje wyżej. Jeśli dziecko upuści piłeczkę, tekst czytany jest od nowa, a gdy nie upuści, otrzymuje nagrodę. Potem role odwracają się.
  • Niewidzialne wyrazy. Jeśli chcemy, aby dziecko nauczyło się pisowni jakiegoś wyrazu, w ciągu dnia możemy kilkakrotnie poprosić je, aby napisało go palcem w powietrzu – wyraźnie , abyśmy mogli sprawdzić, czy nie popełniło błędu.
  • Latający motyl. Gdy jesteśmy w lesie możemy polecić dzieciom by obserwowały dokładnie lot np. motyla i jednocześnie rysowały w powietrzu linię lotu owada.
  • Wierszyk z włóczką. Kiedy dziecko uczy się wiersza lub tekstu na pamięć, można rozłożyć na podłodze długą nić włóczki. Dziecko, powtarzając sobie wiersz z pamięci, powinno stąpać po nici, starając się „nie spaść” z niej. 
  • Celny wierszyk. Zaczynając naukę wiersza , umawiamy się dzieckiem, ze kiedy usłyszy wybrane przez nas słowo, powinno rzucić z pewnej odległości papierową kulą do kosza. Jeśli rzut jest celny – czytamy dalej, jeśli nie – zaczynamy czytać od początku.
  • Kroczący tekst. Dziecko , słuchając czytanego przez nas tekstu, chodzi z rękami uniesionymi w bok, stopa z stopą, po brzegu dywanu. Kiedy skończymy czytać, dziecko powinno powtórzyć treść czytanego tekstu. Jeśli zrobi to bezbłędnie, otrzymuje nagrodę, a gdy się pomyli, kroczy ponownie, uważnie słuchając czytanego raz jeszcze tekstu.
  • Kopciuszek. Pomoce – ziarna fasoli białej, czerwonej, groch. Zadanie dziecka polega na sortowaniu ziaren. Dziecko może wtedy rytmicznie powtarzać wiersz, którego miało się nauczyć lub liczyć. W innym wariancie można zasłonić oczy opaską, lub sortować ziarna palcami stóp.
  • To ja. Pomoce – woreczek z grochem. Dziecko leży na podłodze, a my kładziemy woreczek kolejno na jego częściach ciała, które dziecko powinno nazwać. To samo można próbować zrobić z zamkniętymi oczami.
  • Narysuj mi. Odwracamy się do dziecka plecami i prosimy, aby nam narysowało palcami na plecach np. trójkąt, kwadrat, koło itp. Podobnie może być z pisaniem liter i cyfr. Za każdym razem rysunek powinien być „wytarty” całą dłonią, tak jak z tablicy. Potem zamieniamy się z dzieckiem rolami – my rysujemy dziecku.
  • Zgadnij i pokaż. Czytamy dziecku tekst zagadki, a jego zadaniem jest podać odpowiedź korzystając ze swojego ciała – ruchem, gestem, mimiką. Potem zamieniamy się rolami.
  • Dyrygent. My dyrygujemy, a dziecko mówi wierszyk zgodnie z tempem naszego dyrygowania, które powinno się zmieniać. Po zakończeniu recytacji następuje zamiana ról.
  • Rysowany głuchy telefon. Rysujemy dziecku cos na plecach a ono przekazuje dalej innym członkom rodziny.
  • Działania z supełkami. Każdy trzyma swój sznurek. Podajemy dziecku działanie do obliczenia. Jeśli poda właściwy wynik, wiąże sobie supełek na sznurku i zostawia, jeśli nie- zawiązuje supełek i zaraz go rozwiązuje, potem podaje działanie do rozwiązania nam. Wygrywa ten kto ma więcej supełków na sznurku.
  • Ruchome części mowy. Umawiamy się z dziećmi, ze jeśli wypowiemy czasownik , to one robią przysiad, gdy wypowiemy przymiotnik – stają na jednej nodze, kiedy wypowiemy rzeczownik – prostują ręce w bok. Zmieniamy tempo wypowiadanych słów. Dla utrudnienia możemy podawać też inne części mowy, np. przysłówki.
  • Wyżej – niżej. Zabawa polega na określaniu położenia względem siebie przedmiotów znajdujących się na pewnej wysokości np. żyrandol jest wyżej niż dywan, ale dywan jest niżej niż telewizor itd.

 

Źródło: Dorota Skwark – „Gdy dziecko nie chce się uczyć”. Poradnik dla rodziców i nauczycieli.

Pedagog szkolny, Eliza Mazu

Psycholog MZPPP, Anna Kulbat

Pedagog MZPPP, Edyta Laurman-Jarząbek

 

 

 

JAK UCZYĆ SIĘ SKUTECZNIE…..

PAMIĘĆ – to zdolność do zapamiętywania, czyli gromadzenia i wykorzystania występujących w różnych postaciach informacji.

Proces zapamiętywania przebiega na poziomach podświadomości, świadomości i nieświadomości. Dla nas w codziennym użytkowaniu pamięć świadoma jest najistotniejsza. Ostatnią fazą procesu zapamiętywania jest odtwarzanie (przypominanie) materiału.

Każdy proces pamięciowy składa się z trzech etapów:

  • Rejestracji lub kodowania
  • Przechowywania lub magazynowania
  • Odtwarzania lub przypominania

Pamiętanie jest o wiele lepsze, gdy rejestrowane informacje są w jakiś sposób podobne lub zbliżone do tych, które przyswoiliśmy wcześniej.

Warunki, które muszą zaistnieć, aby możliwe było lepsze zapamiętywanie:

  • Zapamiętujemy lepiej, jeśli powtarzamy materiał ze zrozumieniem (zrozumienie).
  • Zapamiętujemy lepiej, gdy podejmujemy naukę częściej i przyswajamy materiał mniejszymi porcjami (rozłożenie nauki w czasie).
  • Zapamiętujemy lepiej, recytując na głos (uczenie się na głos).
  • Zapamiętujemy lepiej, gdy ilość powtórzeń jest większa niż konieczna do nauczenia się materiału (utrwalanie).
  • Zapamiętujemy lepiej, powtarzając raczej całości niż części (zasada całości).
  • Przypominamy sobie łatwiej w warunkach analogicznych do tych, w jakich się uczyliśmy  (reintegracja).
  • Pamiętamy lepiej zadania nie dokończone niż dokończone tzw. efekt Zeigarnik.
    Zasada ta  nie sprawdza się, gdy obawiamy się porażki lub bardzo zależy nam na sukcesie; wówczas pamiętamy lepiej zadania dokończone niż nie dokończone.
  • Pamiętamy lepiej to, co kontrastuje z tłem (Efekt von Restoffa).

 

Zapamiętujemy lepiej, gdy unikamy zakłóceń w nauce.

Najskuteczniejsze strategie które mogą realnie pomóc w nauce:

 

1. Ćwiczenia w przywoływaniu/testowanie – samodzielne testowanie lub wykonywanie próbnych testów z materiału, którego się uczę.

2. Ćwiczenia rozłożone w czasie.

3. Ćwiczenia zróżnicowane – mieszanie różnych zagadnień i zadań lub w planie nauki uwzględnianie kilku dziedzin naprzemiennie np. przedmioty humanistyczne i matematyczne.

4. Uzasadnianie – generowanie wyjaśnień do stawianych tez.

 5. Wiązanie treści – wyjaśnianie, jak nowe wiadomości są związane z tym, co już wiem, lub wyjaśnianie kolejnych kroków koniecznych do rozwiązania danego problemu.

6. Wielokrotne czytanie – czytanie danego tekstu wielokrotnie.

7. Ćwiczenia skomasowane – wykonywanie licznych ćwiczeń dotyczących tego samego zagadnienia.

8. Podkreślanie – zaznaczanie potencjalnie najważniejszych części tekstu.

9. Podsumowywanie – pisanie krótkich lub długich podsumowań tego, co się przeczytało.

10. Zapamiętywane słów kluczy – wyodrębnianie słów kluczowych oraz stosowanie mnemotechnik i wyobraźni do wiązania materiału werbalnego.

11. Wyobrażanie sobie – tworzenie wyobrażeń (obrazów umysłowych) dotyczących czytanych lub słuchanych treści.

 Źródło:

Joanna Smolińska, Łukasz Szychowski. Techniki efektywnego uczenia się. Wyd. ELITMAT 2011, s. 12

Urszula Sajewicz-Radtke. Skuteczne techniki uczenia się. [w] Diagnozowanie umiejętności praktycznych w toku kształcenia i egzaminowania. XXIII Konferencja Diagnostyki Edukacyjnej,
 Łódź 2017, s.128.

 

Pedagog szkolny,  Eliza Mazur,

Pedagog MZPPP, Edyta Laurman - Jarząbek

 

 

MNEMOTECHNIKI

METODY UŁATWIAJĄCE ZAPAMIĘTYWANIE

 

Mnemotechniki to sposoby poprawiania ludzkiej pamięci. Zaliczamy do nich szereg technik, które pozwolą nam na szybsze uczenie się, zapamiętywanie, a także odtwarzanie informacji np. mnemotechniki pamięciowe. Mnemotechniki z jednej strony ogólnie poprawiają naszą pamięć i koncentrację, a z drugiej ułatwiają zapamiętywanie ważnych haseł, PIN-ów, numerów telefonów czy treści lekcji. Mnemotechnika może być pomocna  także w nauce języków obcych.

A zatem Drogi Uczniu poznaj najpopularniejsze techniki mnemoniczne.

  • Akronimy

Metoda ta polega na wymyśleniu słowa albo wyrażenia, w którym pierwsze litery odnoszą się do zapamiętanych informacji. Załóżmy, że chcesz zapamiętać nazwy trzech największych rzek w Polsce. Są to: Wisła, Odra, Warta. Tworząc akronim, możesz posłużyć się następującym zwrotem: WOW. Akronim nie musi być sensowny, ważne, aby utkwił Ci
w pamięci.

  • Akrostychy

Czasem całe zdanie może pomóc w przypomnieniu pierwszych liter listy wyrazów
do zapamiętania. Jeśli chcesz zapamiętać kolejność barw w widmie, poczynając od barw długofalowych, możesz wykorzystać następujący akrostych – Cecylia życzliwie zerknęła na Filipa (czerwony, żółty, zielony, fioletowy). Wymyślenie akronimów i akrostychów może czasami zabierać dużo czasu. Nie należy się jednak zniechęcać, ponieważ to bardzo użyteczne strategie, które usprawniają działanie twojej pamięci.

   

  • Historie- Łańcuchowa metoda skojarzeń

Łańcuchowa metoda skojarzeń wykorzystuje wyobraźnię i fantazję. Polega na stworzeniu opowiadania lub historyjki, w której główną rolę odgrywa ciąg skojarzeń z wyrazów do zapamiętania. Zasada tworzenia takiego łańcucha jest bardzo prosta – historyjka powinna być dynamiczna, zabawna, emocjonalna i angażująca wszystkie zmysły. To metoda bardzo przydatna do zapamiętywania imion lub adresów. Jeśli mamy do zapamiętania listę zakupów, najlepiej powiązać je w określony, choć niekoniecznie logiczny ciąg myślowy. Powiedzmy, że chcemy kupić: proszek do prania, wino, notes, papierowe ręczniki, ziemię do kwiatków. Nasza historyjka może wyglądać tak: wchodzimy do mieszkania z winem, które wręczamy znajdującemu się tam lokatorowi. Ten z wrażenia upuszcza wino na stół i brudzi znajdujący się tam obrus. Bierzemy ten obrus i pierzemy go w proszku do prania. Lokator chce przeprosić za swoją niezdarność i pyta co mógłby dla nas zrobić. Odpowiadamy, że przesadzić kwiatki. Lokator zapisuje sobie w notesie, że ma kupić ziemię do kwiatków. Im bardziej absurdalna i zabawna będzie wymyślona opowieść, tym lepiej ją zapamiętamy.

 

  • Wierszyki lub rymowanki

Ten rodzaj mnemotechniki opiera się na humorze i żarcie. Taka forma mnemotechnik pozwala przede wszystkim dzieciom i młodszym uczniom na łatwiejsze zapamiętanie informacji. Rymy posiadają własny rytm oraz swoista melodię, która szybciej zapada nam w pamięć. Oto przykładowy wierszyk ułatwiający zapamiętanie reguł pisowni "u":

Zapamiętaj zawsze tu

Pisz otwarte zwykłe "u"

W słowach: skuwka i zasuwka

Gdyż wyjątkiem są te słówka:

W cząstkach: -unka, -un i -unek

Opiekunka, zdun, pakunek

Pisz je także w cząstce -ulec

Więc budulec i hamulec

W ulu, dwu, gdzie u litera

Wyraz kończy lub otwiera

Wreszcie - niech nikt nie kreskuje

W czasowniku cząstki -uje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Metoda haków pamięciowych.

Ten rodzaj mnemotechnik polega na stworzeniu listy tzw. haków, czyli skojarzeń cyfr z obrazami przypominającymi kształtem tenże cyfry. Elementy, które próbujemy zapamiętać "wieszamy" na hakach, czyli kojarzymy w wyobraźni z kolejnymi obrazami z naszej listy. Skojarzenia te powinny być abstrakcyjne, wesołe, o zabarwieniu pozytywnym i osobistym, bo takie chętniej pamiętamy. Im bardziej fantastyczne i nieprawdopodobne, tym łatwiej je będzie zapamiętać.

Oto najpopularniejsza lista haków pamięciowych:

1 - świeca

2 - łabędź

3 - serce

4 - krzesło

5 - hak dźwigu

6 - wiśnia

7 - kosa

8 - bałwan

9 - balon

10 - rycerz z mieczem i tarczą.

 

  • Pałac pamięci (rzymski pokój, metoda loci)

To najprawdopodobniej najstarsza z mnemotechnik. Jest to metoda, w której elementy do zapamiętania kojarzymy w wyobraźni z miejscami (loci) w rzeczywistym lub wyimagowanym otoczeniu. Pozwala ona zapamiętywać długie listy, całe wykłady czy przemówienia. Przydatna jest w sytuacjach, gdy ważna jest kolejność i porządek. Metoda ta raczej nie pozwala na wyrywkowe przywoływanie w pamięci elementów z naszej listy.

  • Metoda umiejscawiania

Zestaw elementów, które próbujemy zapamiętać, „umieszczamy" z pomocą wyobraźni w dowolnym budynku, pojedynczym pokoju (realnie istniejącym lub wykreowanym) lub na przykład na drodze pokonywanej z domu do pracy. Najlepiej, gdyby było to miejsce dobrze nam znane. Prościej mówiąc, elementy do zapamiętania kojarzymy z obiektami znajdującymi się w wybranym przez nas otoczeniu.

 Spacer w myślach.

Próbując zapamiętać na przykład tę oto listę zakupów: chleb, mleko, baterie, proszek do prania i pasta do zębów; możesz wyobrazić sobie mieszkanie, w którym przemieszczasz się z salonu do korytarza. I tak: siedząc na bardzo wygodnej, czerwonej kanapie w salonie zajadasz się chrupiącą kanapką (chleb) z intensywnie pachnącym serem, po czym sięgasz po wysoką szklankę śnieżnobiałego, cieplutkiego mleka stojącą na niskim żółtym stoliku. Wstając i przechodząc do korytarza spoglądasz na ogromny zegar ścienny, który się zatrzymał, bo potrzebne są do niego nowe baterie. W korytarzu wkładając na siebie płaszcz zauważasz, że wymaga on prania w dobrym proszku do prania, gdyż jest umazany w pachnącej miętą paście do zębów.

Podany przykład jest dość banalny, ale pokazuje system metody loci. Skojarzenia powinny być bardzo barwne, wręcz przerysowane, wyolbrzymione, mogą być żartobliwe, absurdalne. Tak powiązane w wyobraźni elementy z dobrze znanymi obiektami dużo łatwiej zapamiętać, a w razie potrzeby, "spacerując" po pałacu pamięci, szybciej je sobie przypomnieć.

Do opracowania wykorzystano informacje ze stron:

https://lepsza-pamiec.pl/mnemotechnika-palac-pamieci-akronimy-techniki-zapamietywania/https://www.medme.pl/cogninet/artykuly/mnemotechnika-mnemonika-cwiczenia-i-przyklady,67390.html

http://www.mnemotechnika.com/rodzaje_mnemotechnik.html

 

Pedagog szkolny, Eliza Mazur

Pedagog MZPPP, Edyta Laurman-Jarząbek

 

 

 

Drodzy Rodzice,

Za nami kolejne, wyczerpujące dni zdalnej nauki. Bardzo dziękuję Państwu za wsparcie i pracę, którą wkładacie w realizację treści edukacyjnych wraz ze swoimi Dziećmi.
Smartfon, tablet i laptop to obecnie stały element naszej rzeczywistości. Kiedyś – nowe zjawisko, dziś – codzienność, niezmiennie jednak wyzwanie dla rodziców i nauczycieli.  Przesyłam Państwu dwa linki do broszur informacyjnych, które podpowiedzą jak udostępniać dziecku urządzenia ekranowe, aby służyły do rozwoju osobistego i społecznego, a zarazem pozwolą poszerzyć wiedzę o zagrożeniach, z którymi może spotkać się młody człowiek korzystając z Internetu. Informacje znajdziecie Państwo w Poradnikach dla Rodziców „Szkodliwe treści w Internecie nie akceptuję, reaguję!” widniejącym pod poniższym linkiem :
 https://akademia.nask.pl/publikacje/Szkodliwe%20tre%C5%9Bci%20w%20internecie_www.pdf

oraz „Bezpieczeństwo dzieci i młodzieży online”: 

https://www.edukacja.fdds.pl/dd5bcf09-cf2d-4340-9eb3-2c437ef66245/Extras/kompendium2019.pdf

 

 

 

Drodzy Rodzice i Uczniowie!

Prawdziwy Skarb – gra budująca relacje rodzinne 
[do pobrania i online]

Środowisko rodzinne odgrywa bardzo ważną rolę w kształtowaniu postaw i zachowań jednostki. Rodzina w zależności od tego, w jaki sposób realizuje swoje funkcje, kształtuje osobowość dziecka. Bardzo często mąż i żona patrzą na tą samą sprawę i „widzą” dwa różne aspekty. Twoje dzieci, Twoi współpracownicy, Twoi koledzy „widzą” świat inaczej niż Ty. 
Większość badaczy jest zdania, że zakłócenia środowiska rodzinnego stanowią wystarczający czynnik patogenny, który może doprowadzić do powstania nieakceptowanych, problemowych zachowań, których podłożem są niewłaściwa atmosfera rodzinna, wadliwe metody nadzoru i kontroli oraz przejawy patologii, jako czynniki wyzwalające nieaprobowane społeczne formy zachowania dzieci i wpływające na formowanie się osobowości nieprawidłowej. Można więc zaryzykować tezę, że w rodzinie funkcjonalnej dzieci są ochraniane nie w sposób nadopiekuńczy lub niewystarczający, ale w taki, który strzeże je przed poniżającym zachowaniem innych. Jednocześnie wspierane są w wytyczaniu własnych granic. Wszystkie dzieci rodzą się z pięcioma, charakterystycznymi dla istoty ludzkiej cechami: cenność, bezradność, niedoskonałość, zależność, niedojrzałość. Funkcjonalni rodzice pomagają rozwinąć każdą z tych cech, tak aby dzieci stały się osobami szczęśliwymi w dorosłym życiu. W rodzinach dysfunkcjonalnych rodzice nie reagują właściwie na wrodzone cechy dziecka. Zamiast dziecko wspierać i ochraniać ignorują je albo atakują za to, że właśnie takie jest.  Istotnym czynnikiem chroniącym młodego człowieka przed podejmowaniem zachowań ryzykownych i aspołecznych jest silna, pozytywna więź z rodziną, sposób kontroli zachowań dziecka przez rodziców oraz charakter oddziaływań dyscyplinujących. Zdrowa i prawidłowo funkcjonująca rodzina powinna zaspakajać różnorodne potrzeby dziecka tj. fizjologiczne i psychiczne. Pierwsza grupa potrzeb związana jest ze sfera materialno-bytową rodziny, druga zaś - ze sferą więzi uczuciowych (głównie między rodzicami a dziećmi), stylem wychowania przyjętym w danej rodzinie oraz postawami rodzicielskimi. Im więcej potrzeb dziecka nie zostaje zaspokojonych, tym większe występuje prawdopodobieństwo wystąpienia u niego zaburzeń psychicznych, jednym, z których może być przejawiana agresywność, niekiedy utrwalona jako postawa. 
 

Współczesne teorie socjalizacji są zgodne, co do faktu, że rodzina odgrywa podstawową rolę w procesie uspołecznienia dzieci i młodzieży.

Głównym celem tego procesu są działania zmierzające do włączenia jednostki w system ról społecznych.
 

Prawdziwy Skarb to gra mająca na celu budowanie dobrych relacji rodzinnych opartych na siedmiu fundamentach. Przechodząc grę rodzina wykonuje 28 powiązanych ze sobą zadań: od najłatwiejszych do najtrudniejszych. Kiedy razem wykonacie te zadania na pewno znajdziecie Prawdziwy Skarb. Grę możecie pobrać i samodzielnie wydrukować lub zagrać w nią online.
- fundamenty relacji rodzinnych, które buduje się w trakcie gry to:
1.Wspólne bycie ze sobą.
Żyjemy w czasach, w których świat codziennie ewoluuje, a tempo życia jest zawrotne. Praca, rozwój pasji, dodatkowe zajęcia sprawiają, że żyjemy w ciągłym stresie i napięciu, nie potrafimy odpoczywać, zrelaksować się. Nawet jeśli uda się wygospodarować pięć minut dla siebie to w głowie i tak krążą nam myśli, że czegoś jeszcze nie zrobiliśmy. Nadmiar obowiązków i wygórowane aspiracje skutecznie potrafią pozbawić nas radości z życia, cieszenia się drobnymi przyjemnościami i wspólnymi chwilami. Pogoń za sukcesem, wpędza nas w życie w chaosie, dezorganizuje każdy aspekt naszego życia. W efekcie nasz organizm żyje w ciągłym napięciu, nasze mięśnie są spięte, jesteśmy przemęczeni, a poziom kortyzolu, adrenaliny i noradrenaliny wzrasta, co ma niekorzystny wpływ nasze zdrowie.  
Nadmiar codziennych obowiązków przede wszystkim niekorzystnie wpływa na  relacje rodzinne; często brakuje nam czasu na chwilę zwykłej rozmowy, powiedzenie innemu członkowi rodziny czegoś miłego, wspólne obejrzenie filmu, zainteresowanie się problemami dziecka, itp. Czas spędzony z małżonkiem, dziećmi lub rodzicami to bezcenne chwile, o które warto zabiegać i wcale nie trzeba ich specjalnie organizować: wystarczy z sobą być.
2. Wzajemne poznawanie się.
Żyjemy w bardzo dynamicznie rozwijającym się świecie. Badania naukowe informują, że dzisiejszy człowiek w ciągu kilku dni odbiera taką ilość bodźców, jaką kiedyś przeżywał w ciągu całego życia. Z członkami naszej rodziny znamy się od lat, ale czy na pewno wiemy o nich wszystko? Czy posiadamy wiedzę na temat naszych marzeń, potrzeb, problemów, zainteresowań. Znamy swoje mocne strony, życiowe sukcesy i porażki? Zapewne nie znamy odpowiedzi na wszystkie te pytania, a przecież wspólnie ze sobą mieszkamy, przygotowujemy posiłki, spędzamy ze sobą tak dużo czasu…
3. Wspólne zasady.
Każda dobrze zorganizowana grupa powinna mieć swoje zasady. Wypracowywanie w rodzinie reguł zawsze przekłada się na lepsze relacje między jej członkami. Konsekwencja w postępowaniu, jasne komunikowanie zasad, granic i potrzeb pomaga budować poczucie bezpieczeństwa u dzieci i tworzy pewnego rodzaju fundament, na którym rodzina się opiera. Czasami bywa też tak, że niektóre obszary naszego wspólnego życia są nieuregulowane, a przecież może warto byłoby ograniczyć oglądanie telewizji, korzystanie z internetu, telefonu na rzec wspólnej rozmowy, wspólnej konsumpcji posiłków… 
Drodzy Rodzice! Porozmawiajcie z dziećmi o tym, że chcielibyście sporządzić Regulamin Rodziny – poproście, aby i one przygotowały własne listy propozycji, które by chciały w nim umieścić. Ustalcie termin wspólnej rozmowy – na tą okazję kupcie duży, najlepiej kolorowy karton czy ewentualnie większą antyramę, żeby w niej umieścić kartkę z Regulaminem. Pamiętajcie, że zasady nie powinny dotyczyć tylko dzieci i być swego rodzaju formą dyscyplinowania ich – obowiązują one całą rodzinę – rodziców i dzieci!
4. Wieź małżeńska.
Zdaniem K. Szopińskiej oraz J. Szopińskiego „więź małżeńska jest podstawowym elementem scalającym małżeństwo, warunkiem zdrowia psychicznego małżonków i ich pełnego funkcjonowania w społeczeństwie i w świecie”. Nadrzędnymi elementami więzi są: relacje między małżonkami, wspólne pasje, życiowe cele, czy zobowiązania związane z zaspokajaniem potrzeb ekonomicznych, społecznych, psychologicznych, zawodowych. Podstawową płaszczyzną kontaktu osobowego w małżeństwie jest więź emocjonalna. Jej istnienie objawia się w wiedzy oraz uczestniczeniu w radościach i smutkach drugiej osoby, które jest możliwe poprzez postawienie siebie w jej roli, bądź wyobrażeniu sobie przeżyć tej osoby. Nie da się zbudować tej więzi, kiedy dziewczyna i chłopak, potem narzeczony i narzeczona, a wreszcie mąż i żona, nie będą spędzać ze sobą czasu, nie poznają się i wreszcie nie będą żyć według wspólnych zasad. Oczywiście o tę więź należy dbać i ją rozwijać.
5. Wzajemna miłość w czynach.
Miłość jest złożonym, trudnym do zdefiniowania zjawiskiem, często utożsamiane z uczuciem, które przejawia się w relacji do drugiej osoby, połączonej z silnym pragnieniem stałego obcowania z nią. Miłość daje poczucie bezpieczeństwa. Dziecko pragnie więzi z kimś, kto da mu bezpieczeństwo i ciepło. Dorosła osoba potrzebuje tego samego od swojego partnera/partnerki.  Psycholodzy zbadali, jak wczesne dzieciństwo może wpływać na rodzaje relacji (dokładnie rodzaje przywiązania), które budujemy w dojrzałych związkach. Czasem te wzorce wyniesione z domu są tak silne, że nie możemy od nich uciec, choć najczęściej w ogóle nie jesteśmy ich świadomi. Jedna osoba będzie czuła swobodę w  bliskim kontakcie, inna ogromne pragnienie tej bliskości, jeszcze inna poczuje strach przed bliskością. Miłość to uczucie, które wymaga nie tylko słów, ale i czynów. Mówienie o miłości nie jest bowiem w stu procentach tożsame z okazywaniem miłości. Kochać to znaczy żyć dla innych, pomagać, troszczyć się, zabiegać o dobro innych. Nie chodzi tu o nadludzki wysiłek, akty heroizmu i poświęcenie wszystkiego dla drugiej osoby. Nikt z nas nie oczekuje aby co minutę powtarzać ,,Kocham Cię”, najważniejsze to umieć okazać miłość w najprostszych codziennych gestach.  Każdy z nas ma potrzebę nie tylko bycia kochanym, ale właśnie kochania innych i to kochania konkretnego, w konkretnych czynach…
6. Wspólny cel.
W rodzinie zawsze jest wspólny cel: By być razem, by móc na siebie liczyć, by dzielić się obowiązkami, by siebie wspierać. Nikt nie jest przeciwko nikomu. Wygrywają wszyscy, jak czują się bezpiecznie i jest im z sobą dobrze. Aby cel osiągnąć potrzebna jest dobra komunikacja, wzajemne słuchanie swoich potrzeb i znajdowanie pasujących każdemu rozwiązań. Czasem warto znaleźć kompromis i odpuścić dla wspólnego dobra. Warto odpowiedzieć sobie na pytania:
Czy Wasza rodzina ma jakiś cel? Czy tym celem jest tylko wzajemne zaspokajanie potrzeb? Czy może jest coś więcej? Coś czego ani ja, ani Ty sam(a) nie jesteś w stanie zrobić?
Jeśli dążycie Państwo do tego, aby mieć naprawdę szczęśliwą rodzinę, to wszyscy jej członkowie muszą dążyć do wspólnego celu.
7. Prawdziwy Skarb.
Prawdziwy Skarb to ostatni fundament, budowany w Rodzinie. Niewiele Państwu na chwilę obecną to mówi. Żeby zrozumieć czym jest Prawdziwy Skarb, trzeba przejść grę…
 
Grę pobierzesz ze strony: https://prawdziwyskarb.pl/online/

Życzę sukcesu w budowaniu prawidłowych relacji rodzinnych!

 

Sposoby na odprężenie w zaciszu domowym

Gdy jesteśmy zmęczeni psychicznie bądź fizycznie, organizm  wysyła sygnał, że potrzebuje przerwy na odpoczynek. Często wystarczy mu naprawdę niewiele czasu, żeby poczuł się zregenerowany. Oto kilka sprawdzonych sposobów, które pozwolą Ci szybko nabrać sił.

Oto one:

Znajdź swoją prywatną przestrzeń. Każdy z nas ma jakieś specjalne „bezpieczne” miejsce, w którym czuje się odprężony, spokojny i może być w 100% sobą. Nie musi to być miejsce fizyczne, czasem wystarczy zamknąć oczy, posłuchać ulubionej muzyki czy pobyć w ciszy.

Aktywność fizyczna, może pomóc wyzwolić stłumioną energię, uwalniając od konsekwencji stresu.  30 minut ćwiczeń może sprawić, że nasz organizm zacznie inaczej pracować. Jak zorganizować sobie sportową aktywność w domu? Wbrew pozorom – nie potrzeba wiele. Niewielka mata do ćwiczeń, odpowiedni strój i co najważniejsze – pozytywne nastawienie.  Możesz wykonać proste ćwiczenie: stań wyprostowana/-y, przy wdechu podnieś ręce wysoko do góry nad głową, przy wydechu ugnij kolana, opuszczając ręce w kierunku podłogi, przy następnym wdechu wyprostuj się, znowu podnosząc ręce do góry.

Spożywanie 1,5 litra wody dziennie zapewnia odpowiednie dbanie o organizm od wewnątrz. Warto rozpocząć dzień od szklanki wody (możemy dodać do niej sok z cytryny i miód) oraz wypić ją przed snem.

Dowiedz się, co działa na Ciebie. Są osoby, które najlepiej relaksują się, szybko biegając, inni, czytając książkę i jedząc ciasteczko. Metodą prób poszukaj najlepszej dla siebie strategii na szybkie odprężenie.

Skoncentruj się na kimś innym, czasami najszybszym sposobem na relaks jest skupienie się na kimś innym niż sobie. Możesz zadzwonić do przyjaciółki, kolegi i z uwagą jej wysłuchać. Twoja perspektywa od razu się zmieni.

Napisz kilka zdań o sobie, o tym czego pragniesz; zrób listę swoich życiowych sukcesów albo napisz, co ci się udało osiągnąć w bieżącym miesiącu, doceń swoją mądrość i dobro. Pisanie dziennika ma potężną moc terapeutyczną. To jak rozmowa z podświadomością. Gdy napiszesz, jak się czujesz, niemal automatycznie uwalniasz niewygodne emocje. Potem, jak przeczytasz swoje słowa, zobaczysz, jak zmieni się twoja perspektywa.

Jeśli lepiej się poczujesz, możesz spalić kartkę lub zachować wszystkie zapiski w formie pamiętnika, w którym będziesz opisywać nie tylko smutki, obawy i zmartwienia, ale także radości i swoje marzenia. Pamiętaj, że z upływem czasu pamiętnik może stać się Twoim najlepszym przyjacielem i sposobem na ucieczkę od rzeczywistości.

Uwzględnij w swoim życiu moc zabawy. Zabawa to także sposób na relaks, zwłaszcza dla dorosłych. Pobaw się, zrób coś co dawno już chciałeś zrobić, na przykład ułóż puzzle, zagraj w karty, rozwiąż krzyżówkę.

Odpręż mózg pomimo chaosu panującego wokół. Utwórz w myślach obraz pustego pokoju, Twojego prywatnego pałacu, w którym panuje spokój i harmonia, a Ty możesz zamknąć drzwi i przez chwilę rozkoszować się samotnością. Wszystkie hałasy i zmartwienia pozostają na zewnątrz, tylko Ty mogłaś się schronić w tym cichym i spokojnym miejscu, gdzie możesz usiąść na chwilę i wszystko spokojnie przemyśleć. W tym miejscu wszystkie stresy i napięcia nagle się rozpływają w powietrzu!

Zdrowa i wartościowa drzemka. Organizm człowieka najpełniej odpoczywa podczas snu. Stąd też jeśli chcesz zrobić sobie przerwę między zajęciami lub szybko postawić się na nogi, trafionym pomysłem na efektywny relaks w domu może być również krótka i produktywna drzemka.

Broń swojej osobistej przestrzeni, prywatności i wolności – nie pozwól na to, by lęki i niepewność zdominowały Twoje życie. Naprawdę warto!

 

Jak motywować dziecko do systematycznego uczenia się poza szkołą?

 „SUKCES TO SUMA NIEWIELKIEGO WYSIŁKU, POWTARZANEGO Z DNIA NA DZIEŃ”. – ROBERT COLLIER

 

Do nauki potrzebna jest motywacja, rozumiana jako gotowość i chęć podjęcia jakiejś działalności np. nauki. Motywację postrzega się jako główny czynnik zapewniający skuteczność podejmowanych przez ucznia działań. U dzieci nie pojawia się samoistnie. Istnieją trzy główne rodzaje motywacji: wewnętrzna, zewnętrzna i lękowa.

Motywacja wewnętrzna (poznawcza) nie wymaga dyscyplinowania i napominania. Sprawia, że dziecko podejmuje aktywność, ponieważ dostrzega sens swego działania. Motywacja wewnętrzna w odniesieniu do sytuacji szkolnej wiąże się z przyjemnością czerpaną z nauki, większą ciekawością świata, z niższym poziomem lęku przed szkołą, z tendencją do głębszego przetwarzania informacji, angażowania do tego lepszych strategii, ze skłonnością do podejmowania zadań stanowiących wyzwanie dla człowieka, z lepszymi osiągnięciami w nauce.

Motywacja zewnętrzna – stwarza zachętę do działania, które jest w jakiś sposób gratyfikowane, lub które pozwala na uniknięcie różnie rozumianej kary. Takiej motywacji sprzyja system ocen szkolnych, system nagród i kar, bądź zbiór przepisów regulujących procedurę postępowania w określonej sytuacji. Im nagroda jest dla dziecka bardziej wartościowa, tym bardziej uczniowi zależy. 

Motywacja lękowa- pojawia się wówczas, kiedy dziecko uczy się, bo chce uniknąć przykrych następstw. Będąc pod wpływem uczucia strachu, dziecko traci zdolność odbioru, rozumienia i skutecznego przetwarzania informacji.

Najważniejszą rolę we wzmacnianiu dziecięcej motywacji odgrywają dorośli i środowisko funkcjonowania. To, czy rodzice sięgają po narzędzia motywacji zewnętrznej, czy starają się motywować swoje dziecko wewnętrznie, przekłada się na jego postawy, nastawienie, a także determinuje jego zachowania.

Rodzicu!Jeśli chcesz pomóc dziecku zwiększyć motywację do nauki uwzględnij poniższe zasady!

  • Kochaj i Akceptuj! Dziecko dorastające w miłości i akceptacji jest silniejsze i łatwiej radzi sobie w życiu; czuje że ma wsparcie, a w razie potrzeby może liczyć na pomoc. Na każdym kroku wzmacniaj w dziecku wiarę w siebie. Akceptuj jego słabości, zapewniaj o swojej miłości szczególnie w tych trudnych dla dziecka chwilach. Jeśli dziecko uwierzy, że może i że potrafi czegoś dokonać, łatwiej poradzi sobie z każdą trudnością.Rozwijaj przekonanie, że każdy jest w czymś dobry, tylko musi znaleźć właściwą drogę.
  • Stosuj zasadę kija i marchewki (co zyska dziecko jeśli zrobi to - co zaplanowane, a co się stanie, gdy czegoś nie zrobi). Każdy Rodzic najlepiej zna swoje dziecko i wie, co na nie działa, zatem Rodzicu wykorzystaj tą wiedzę! Na koniec tygodnia koniecznie zaplanuj coś przyjemnego – jako formę nagrody. Podkreśl przy tym znaczenie nauki w życiu każdego człowieka i systematyczność, która przynosi rezultaty w postaci braku zaległości, powtarzaj myśl, że nauka jest celem sama w sobie.
  • Na atmosferę do nauki wpływa ilość książek w domu oraz nastawienie rodziców do szkoły i edukacji. Im bardziej RODZICE wspierają dziecko w nauce, tym lepsza jest atmosfera do uczenia się. Nie przypisuj zbyt dużej wagi ocenom, nie wyprzedzaj materiału szkolnego, wyrażaj się pozytywnie o szkole i  nauczycielach.
  • Doceniaj pracę i samodzielność dziecka oraz jego najmniejsze osiągnięcia.
  • Nie krytykuj! Nie oceniaj! Nie wyśmiewaj niepowodzeń! Wskaż jak można uczyć się na błędach. W razie potrzeby okaż pomoc, ale nie wyręczaj!
  • Stosuj pozytywne wzmocnienia i pochwały – konkretne, wskazujące na działanie np.: „Świetnie rozwiązałeś to zadanie z chemii”, „Bardzo dobrze przygotowałaś się do kartkówki z matematyki”, „Bardzo ładnie narysowałaś ten koszyczek”.
  • Nie stawiaj wymagań wobec dziecka ponad jego możliwości.
  • Ukazuj praktyczne zastosowanie informacji zdobytych podczas nauki.
  • Zachęcaj do stosowania różnego rodzaju technik ułatwiających zapamiętywanie: krótkie notatki z uwzględnieniem kolorów, podkreśleń i zabawnych rysunków, bazowanie na skojarzeniach, robienie wykresów, map myśli; fiszki, czyli słowa klucze i hasła w książkach, na tablicy, ścianie, biurku.
  • Rozmawiaj jak najwięcej z dziećmi, by pomóc im w zrozumieniu trudnej sytuacji i udzielić odpowiedzi na niepokojące pytania.
  • Wzbudzaj w dziecku zainteresowania wieloma dziedzinami życia.

Przydatne linki:

https://www.youtube.com/watch?v=Ne83-0XIq_E

https://www.youtube.com/watch?v=54Gj3yimBYE

https://jaksieuczyc.pl/rodzaje-motywacji/

 

 

 

 

Koronawirus. Jak radzić sobie z lękiem w czasie epidemii?

 

Epidemia koronawirusa wywołała na całym świecie ogromny lęk o zdrowie własne oraz najbliższych. Wszyscy znaleźliśmy się w nowej, nieznanej dotąd sytuacji. Lęk może przybierać różne formy: od paniki do wewnętrznego niepokoju. Nadmierne napięcie nerwowe może powodować m.in.: obniżony nastrój, zaburzenia snu, zaburzenia apetytu, pocenie się, przyspieszoną akcję serca oraz uciekanie we własne myśli, fantazje. Ani panika, ani wyparcie nie jest dobrym sposobem na radzenie sobie z epidemią koronawirusa.


Sposoby na lęk

  • Masz prawo się bać.Lęk przed nieznanym jest naturalny, warto jednak zadbać o to, żeby był również racjonalny. Lęk jest integralną częścią każdego z nas, sama akceptacja tego, że się boimy, daje ulgę.
  • Wszystko jest możliwe – skup się na tym, co prawdopodobne. Oznacza to, że nie ma sensu zamartwiać się każdym możliwym czarnym scenariuszem – lepiej skupić się na tworzeniu planu radzenia sobie w sytuacjach, które są najbardziej prawdopodobne.
    Zrób listę zajęć, które lubisz, np. czytanie książek, słuchanie muzyki, naukę języka obcego, może niedokończone prace w domu, albo sklejanie modeli.
  • Ogranicz oglądanie i słuchanie relacji w mediach również społecznościowych, np. do 2 godzin dziennie. Czerp wiedzę ze sprawdzonych, oficjalnych źródeł; nie powtarzaj zasłyszanych plotek. Ciągłe skupianie się na problemie może nasilać niepokój.
  • Kontakt z osobami, którym ufasz może pomóc. Skorzystaj z możliwości, jakie daje Internet! Wysyłaj smsy, umawiaj się na video rozmowy, chaty, przy wykorzystaniu połączeń internetowych.
  • Zadbaj o siebie i swoje ciało. Dobrze jest spożywać zdrowe, zbilansowane posiłki, wykonywać regularne ćwiczenia, wysypiać się.Znajdź na YouTube ćwiczenia – jogę, treningi kardio, zumbę, cokolwiek, co lubisz – i ćwicz w domu!
  • Sięgaj po wsparcie. Rozmawiaj. Proś o pomoc. Nie bój się mówić bliskim, że ci trudno, podziel się obawami.
  • i się lęk, postaraj się zająć umysł jakimś zadaniem, to powinno wyciszyć emocje i napięcie. Możesz w tym czasie skorzystać z ćwiczeń oddechowych lub wyobrażeniowych, poszukać w Internecie nagrań i instrukcji ćwiczeń relaksacyjnych – wybierz swoje ulubione!

Jeśli czujesz, że mimo stosowania się do powyższych zasad twój lęk pozostaje na bardzo wysokim poziomie, towarzyszą mu silne objawy somatyczne lub ataki paniki – zadzwoń i poproś wsparcie psychologiczne.

 

 

GRARANTANNA na czas KWARANTANNY -   projekt od Ministerstwa Cyfryzacji

Drodzy Uczniowie!

 Wolne od szkoły i nieplanowany pobyt w domu nie muszą być nudne.

W wolnej chwili zapraszam na stronę https://www.grarantanna.pl/

Codziennie znajdziecie tutaj różne propozycje aktywności, dzięki którym czas w domu minie szybko i aktywnie. Specjalnie dla Was przygotowano: sesje gier fabularnych online, zagadki logiczne, webinary, streamingi, turnieje i konkursy związane z grami oraz kreatywnym wykorzystaniem internetu.

Więcej informacji na profilu Ministerstwa Cyfryzacji i Fundacji TEAM Teatrikom, która pomaga w przeprowadzeniuGRARANTANNY.

 

Źródło: https://www.edukowisko.pl

 

Dziecięce LĘKI  - oswoić potworka!

Strach – to uczucie, gdy grozi nam coś realnego, niebezpieczeństwo jest widoczne i obiektywne, jest zrozumiałe, ze względu na rzeczywiście występujące zagrożenie.

Lęk – to przykry odczuwany stan emocjonalny, który wiąże się z przeżywaniem uczucia zagrożenia, dyskomfortu, psychicznego napięcia, którego źródło jest ,,wewnątrz nas” i nie jesteśmy w stanie wskazać, lub wytłumaczyć w sposób naturalny.

Co warto wiedzieć o lęku:

  • Lęk zaczyna być zaburzeniem, gdy pojawia się w sytuacji kontaktu z niezagrażającym bodźcem.
  • Lęk jest nieprzyjemny,
  • Lęk można obniżyć, nie trwa w nieskończoność,
  • Lęk jest uczuciem najlepiej  zapamiętywany i jednym z najsilniej odczuwanych,
  • Lęk chroni przez zagrożeniem,
  • Lęk przygotowuje organizm na zagrożenie, tj. organizm może zareagować na trzy sposoby: ucieczka – walka – zastygnięcie,
  • Objawy fizyczne lęku przygotowują nasze ciało do obrony przed zagrożeniem,
  • Unikanie podtrzymuje lęk.

Co może zrobić rodzic?

  • Jako Rodzic musisz być cierpliwy i starać się zrozumieć lęki dziecka oraz ich źródła.
  • Nie krytykuj dziecka za to, co czuje. Jeśli dziecko ma  lęk przed potworem pod łóżkiem świadczy to o jego normalnym rozwoju.
  • Nie możesz dziecka karać za emocje. Nigdy nie żartuj z lęków dziecka, nie strasz go, nie złość się na niego.
  • Unikaj  konfrontacji się z sytuacją lękową, której dziecko unika – terapia szokowa może przynieść odwrotne skutki i dziecko zacznie się bać jeszcze bardziej.
  • Postępuj metodą „małych kroków”, stopniowo oswajając dziecko z tym, czego się boi, np. psami, wodą, ciemnością.
  • Nie wzbudzaj w dziecku lęków i nie pielęgnuj w nim strachu przed światem.
  • Dziecko modeluje zachowania dorosłych. Jeśli Ty boisz się czegoś, dziecko może powielać Twoje schematy reagowania w danych sytuacjach.
  • Twoja lękliwa postawa wobec życia może udzielić się dziecku. Pamiętaj dziecko ma prawo się bać, a Twoim zadaniem jest poznać przyczyny strachu i okazywać mu miłość, troskę i wsparcie.
  • Rozmawiaj ze swoim dzieckiem o wszystkim, także, a może przede wszystkim o jego lękach.
  • Kontroluj to, co czyta albo ogląda w telewizji czy na Internecie, horrory czy pełne agresji, krwi i przemocy bajki to nienajlepszy repertuar dla dziecka.
  • Kiedy dziecko boi się wyimaginowanych stworów, możesz w formie zabawy rozprawić się z lękami. Możecie wymyślić rytuał przeganiania smoka spod łóżka za pomocą trąbki, indiańskiego tańca albo spryskiwacza z „magicznym płynem”, który wypędza bestię daleko w las. Dzieci lubią odwołania do magii.
  • Inną strategią może być wyposażenia dziecka w talizman, który będzie go chronił przed niebezpieczeństwem. Obrońcą może być ulubiona maskotka dziecka czy kamyk. Można również spróbować oswoić dziecko z lękami, np. mówić, że z potworem da się zaprzyjaźnić, wystarczy tylko nakarmić go cukierkiem, powiedzieć wierszyk, zaśpiewać piosenkę.
  • Niekiedy lęki przegania powtarzanie afirmacji, które mają wzmocnić odwagę u dzieci, np. „Jestem odważny i radzę sobie w każdej sytuacji” albo czytanie bajek terapeutycznych, zaproponowanych przez specjalistów.

Strategie pokonywania lęku

Strategia 1: „Potworze, oswoję cię”

Tak pokazujemy dziecku, że z tymi okropnymi potworami można się zaprzyjaźnić. Tłumaczymy, że one wcale nie zjadają dzieci, a wolą marchewkę i brokuły, a kiedy je poczęstujemy np. sałatką, to na pewno zostaną naszymi przyjaciółmi. Można też pokazać, że potwory lubią jakąś konkretną rzecz, np. kolorowe kamyki, i przygotować, kilka z dzieckiem, dzięki temu zawsze może mieć je w kieszeni, przy sobie i kiedy tylko pomyśli o złym potworze, będzie miał na niego sposób.

Strategia 2: „Pokonanie”

Tym razem pokazujemy dziecku, że istnieją magiczne sposoby na wygonienie potwora z pokoju, np. spryskanie całego domu konkretnym zapachem, za którym nielubiany gość nie przepada, i pozostawienie buteleczki z preparatem na widocznym miejscu, by zawsze szybko można było po niego sięgnąć. Można przygotować specjalną butelkę, kolorową, magiczną, można udekorować miejsce, w którym będzie zawsze stała. Angażując w takie czynności dzieci, dajemy im pewne poczucie kontroli nad sytuacją, dzięki czemu lęk zostaje zmniejszony.

Strategia 3: „Magiczna osłona”

Szukamy rzeczy, która stanie się tzw. barierą bezpieczeństwa, np. pościeli, kocyka, pieluszki. Kiedy otulimy nią mocno malucha, żaden potwór nie będzie mógł się do niego zbliżyć. Dzięki takim rytuałom zwiększamy poczucie bezpieczeństwa u dzieci.

Strategia 4: „Mam swojego obrońcę”

Prosty i skuteczny sposób, nie tylko na potwory, ale na danie dziecku poczucia bezpieczeństwa w gotowej postaci, czy to maskotki, czy innej figurki. Warto stworzyć do tego odpowiednią historię, by dziecko poczuło się naprawdę ważne, a nowy członek rodziny był wyjątkowy np. miś, który przyleciał z odległej krainy, by dzielnie bronić dziecko przed potworami.

Jednak są takie przypadki, gdy lęk zbyt mocno zaczyna dominować nad życiem dziecka i uniemożliwia mu funkcjonowanie w szkole, rodzinie czy wśród rówieśników. W takich przypadkach warto dziecko wesprzeć nie tylko terapią, ale także poprzez różne sposoby „oswajania lęku”. Techniki radzenia sobie z lękiem powinny być proste i przyjemne dla dzieci. Pamiętaj, że chodzi tutaj o ułatwienie dziecku zrozumienia, że z lękiem można i trzeba sobie radzić. A co może być lepszego  niż relaksująca zabawa?

Robimy bańki mydlane

Prawidłowy oddech to podstawowe ćwiczenie, które zaleca się wykonywać osobom mającym ataki lęku. Oddech musi być równomierny, spokojny, nie może być za szybki (to grozi hiperwentylacją). Głęboki oddech pozwala zapanować nad emocjami, spowolnić gwałtowne reakcje, zmusza też do skupienia się na czym innym.

Uczenie dziecka, jak spokojnie oddychać, gdy przeżywa akurat mnóstwo emocji, nie jest dobrym pomysłem. Lepiej oddech ćwiczyć w sytuacji zabawy, a do tego najlepiej nadaje się robienie baniek.

Jak to zrobić?

Przygotuj dużą, plastikową tacę, połóż na niej kubek z wodą i dodatkiem mydła, płynu do kąpieli lub płynu do mycia naczyń (sprawdźcie, co się najlepiej do tego nadaje) i daj dziecku rureczkę naciętą na końcu. Pokaż dziecku, jak z jej pomocą robić bańki mydlane. Starajcie się robić bańki jak największe, na jednym, długim oddechu. Możecie też dmuchać do kubka z pianą, ale to także na jak najdłuższym oddechu.

Nazywamy lęki

Czasami samo uświadomienie sobie tego, co niepokoi, czego się obawiamy, wystarcza, aby stało się to mniej „straszne”. Dlatego ćwiczyć trzeba nazywanie lęków.

Jak to zrobić?

Przygotuj puszkę lub zwykły słoik z pokrywką oraz stos karteczek i coś do pisania. Gdy widzisz, że dziecko zaczyna się czymś martwić, poproś o zapisanie tego na kartce, złożenie jej i wrzucenie do puszki. Inną formą tego ćwiczenia jest notowanie w dzienniku.

Uspokajająca butelka

Powolne przelewanie się cieczy w butelce może działać kojąco, warto więc przygotować kilka takich butelek, w różnych kolorach i z ciekawymi dodatkami.

Jak to zrobić?

Do niezbyt dużej butelki o prostych i przezroczystych ściankach wlewamy dwie (lub więcej) cieczy o różnych gęstościach, na przykład barwioną wodę i oliwkę. Można też wlać wodę z gliceryną, wodę z dodatkiem kleju czy żelu do włosów (aby ciecz miała większą gęstość), do tego dosyp brokat lub drobniutkie cekiny. Nakrętkę zabezpiecz klejem na gorąco, aby zamknięcie było szczelne i trwałe. Kiedy butelkę się obróci, brokat powoli, błyszcząc i wirując, opada na dno. Obserwowanie tego jest bardzo hipnotyzujące. Poeksperymentujcie z różnymi dodatkami, aby stworzyć własną kolekcję piękny i uspokajających butelek.

Relaksujące pudełko

Obserwując swoje dziecko i rozmawiając z nim, możemy zauważyć co działa na nie uspokajająco, także w tych pełnych niepokoju chwilach. Szukaj takich rzeczy, mogą to być wszelkie piłeczki antystresowe, uspokajające butelki, masy plastyczne, układanki, łamigłówki z drewna lub metalu, książki o emocjach, itp.

Jak to zrobić?

Zgromadź wszystkie przedmioty, które uspokajają dziecko w jednym miejscu, na przykład pudełku. Za każdym razem, gdy zaczyna się czegoś obawiać, dziecko może podejść do pudełka i uspokoić myśli bawiąc się umieszczonymi tam przedmiotami.

Malowane kamienie

W czasie wycieczek czy spacerów łatwo znaleźć ładne kamienie o ciekawych kształtach. Malowanie ich różnymi technikami wymaga spokoju i skupienia. Pozwala odsunąć od siebie pełne niepokoju myśli.

Jak to zrobić?

Kamienie umyj, aby były czyste. Ułóż je na tacy wraz z akcesoriami do malowania, aby dziecko mogło w każdej chwili zająć się nimi. Kamienie można / malować różnymi technikami: akrylem, pisakami, ale też zwykłymi plakatówkami (wówczas po wyschnięciu trzeba zabezpieczyć powierzchnię warstwą lakieru lub kleju, który wysycha tworząc przezroczystą warstwę).

Głowa pełna radości i głowa pełna zmartwień

To aktywność plastyczna, która pozwoli dziecku wyrazić swoje obawy w postaci obrazów. To także sposób na wyszukiwanie rzeczy pozytywnych, które pomagają odwrócić uwagę.

Jak to zrobić?

Zbierz kilka kolorowych gazet, katalogów z kwiatami itp. Na dużym arkuszu papieru narysuj dwie głowy zwrócone nosami do siebie. Zaproponuj dziecku wykonanie kolażu – niech z gazet wycina te elementy (oczywiście może je także rysować), które utworzą głowę pełną radości i głowę pełną zmartwień.

Zabawa w detektywa

Każdy lęk ma swoje podstawy, choć czasem do nich ciężko dotrzeć lub są dość trudne do zrozumienia. Ta gra zachęca dziecko do znalezienia logicznego wyjaśnienia, skąd się te emocje wzięły, co leży u ich korzeni.

Jak to zrobić?

Poproś dziecko, aby powiedziało, co je martwi – identyfikacja lęku to początek jego rozbrajania. Potem niech szuka – niczym detektyw – skąd się ta obawa wzięła. Co sprawia, że dziecko myśli w ten sposób: wydarzenie w szkole, w domu, coś obejrzanego w telewizji, drastyczny plakat na ulicy? Kiedy uda się myśl „złapać”, można jej rzucić wyzwanie: co by było, gdyby tak się stało? Lub: jakie są szanse, że tak się stanie?

Lęk mówi…

Pomóż dziecku stworzyć „arkusz lęku”.

Jak to zrobić?

Podziel kartkę na 2 części. Na jednej części dziecko zapisuje „lęk mówi…” (i tu notuje swoje lęki i obawy), a po drugiej stronie „ale ja wiem, że…” i tu podaje racjonalne wyjaśnienie, swój sposób na ten lęk lub plan, gdzie szukać pomocy.

Bibliografia

„Słownik psychologiczny” Reber (2000) Wydawnictwa naukowe SCHOLARIS

 Lęk i fobie nastolatków S.G. Mattis, T.H. Ollendick, Wydawnictwo GWP

 Depresja i próby samobójcze Alan Carr, Wydawnictwo GWP

https://www.babyboom.pl/przedszkolak/rozwoj/zabawy-ktore-pomagaja-dziecku-w-radzeniu-sobie-z-lekiem

https://nowastrona.sp5.chorzow.pl/images/stories/kacikedukacyjny/lek_u_dzieci_metody_pracy.pdf

file:///C:/Users/Acer/Desktop/Poradnia/zajęcia%20profilaktyczne/lek_u_dzieci_metody_pracy.pdf

file:///C:/Users/Acer/Desktop/Poradnia/zajęcia%20profilaktyczne/Bochwic%20-%20Lęk%20u%20dziecka.pdf

https://www.babyboom.pl/przedszkolak/rozwoj/zabawy-ktore-pomagaja-dziecku-w-radzeniu-sobie-z-lekiem

Pedagog szkolny, Eliza Mazur

Pedagog MZPPP, Edyta Laurman Jarząbek,

 

Szkoła z TVP. Lekcje w telewizji 

 

Drodzy Uczniowie!

Wystartował nowy program na antenie Telewizji Polskiej - lekcje z TVP! Materiały będą emitowane od poniedziałku do piątku na ogólnodostępnych antenach Telewizji Polskiej. Można obejrzeć je na 4 kanałach: TVP3, TVP Rozrywka, TVP Sport oraz TVP Historia.
Zajęcia będą rozpoczynać się od godz. 8:00. Po emisji lekcję są dostępne na platformie vod.tvp.pl:  https://vod.tvp.pl/kolekcja/szkola-z-tvp

Szkoła z TVP to efekt podpisanego 27 marca porozumienia dotyczącego realizacji audycji oświatowych dla uczniów szkół podstawowych, między TVP S.A. i Ministerstwem Edukacji Narodowej. Szczegółowy grafik z informacją jaki przedmiot, o której godzinie, dla której klasy i na jakim kanale znajdziesz tutaj:

https://rzeszow.tvp.pl/47325348/szkola-z-tvp-nowy-program-na-antenie-telewizji-polskiej-plan-lekcji

 

Darmowe wideolekcje z matematyki i chemii

 Z myślą o wszystkich, którzy realizują program nauczania poza szkołą  pistacja.tv oferuje rosnącą kolekcję krótkich filmów edukacyjnych z matematyki i chemii. Odbiorcy mogą liczyć na wysokiej jakości darmowe materiały edukacyjne, z których można uczyć się w dowolnym miejscu i czasie na komputerze, tablecie lub telefonie komórkowym. Tutorzy tłumaczą wszystko, co zawiera podstawa programowa: od liczb naturalnych po mnożenie potęg. Rodzice mogą skorzystać z filmów, jeśli chcą razem z dziećmi odrobić zadanie domowe albo jeśli sami uczą swoje dzieci w programie edukacji domowej.

Jak pracować z dzieckiem na Pi-stacji?

Należy wejść na stronę https://pistacja.tv;  wybrać z zakładki: wybierz przedmiot ten , którego chcemy się uczyć (dwa warianty: matematyka/chemia). Następnie  wyszukać interesujący dział. Wystarczy wpisać kilka słów kluczowych, a wyszukiwarka podpowie najodpowiedniejsze filmy i playlisty (czyli grupy filmików poświęconych temu samemu zagadnieniu). Filmy trwają od kilku do maksymalnie kilkunastu minut. Dodatkowo są podzielone na mniejsze fragmenty, co ułatwia skupienie uwagi, a miejsca, w których warto byłoby sprawdzić wiedzę oglądającego są specjalnie oznaczone pulsującym znakiem pauzy. To zachęta, żeby dziecko samo spróbowało rozwiązać przedstawione zadanie lub odpowiedzieć na pytanie, zanim prowadzący pokaże, jak to zrobić.

Jeśli Uczeń nie opanował prezentowanej umiejętności, warto żeby cofnął film i obejrzał dany fragment ponownie. W newralgicznych momentach lekcji prowadzący sami sugerują niekiedy, że do pełnego zrozumienia prezentowanego tematu konieczne jest opanowanie innych fragmentów materiału. Oprócz tego na pistacja.tv można pobrać gotowe do wydruku plansze podsumowujące film. Do niektórych filmów (docelowo dla wszystkich) dostępne do pobrania są także transkrypcje.

Więcej informacji na stronie: https://pistacja.tv/o-projekcie

 

 

 

Rodzice i Uczniowie!

„Kto czyta - żyje wielokrotnie, kto zaś z książkami obcować nie chce, na jeden żywot jest skazany”

Józef Czechowicz 

 

Aby pomóc i wesprzeć nauczycieli i młodzież w tym trudnym czasie Księgarnia Empik udostępniła na 60 dni bezpłatnie 13 tysięcy audiobooków i e-booków w aplikacji Empik Go. Wśród nich w tej wirtualnej bibliotece znajdują się niemal wszystkie lektury obowiązkowe dla szkoły podstawowej i liceum. Setki książek, pełne spektrum epok i stylów literackich – od mitologii greckiej, przez Treny Kochanowskiego, powieści Żeromskiego,
po poezję XX wieku.

Jak uzyskać dostęp do wirtualnej biblioteki?
Wystarczy wygenerować kod aktywujący usługę Empik Premium na stronie: https://www.empik.com/czas-w-domu a następnie postępować według instrukcji. Należy pobrać na smartfon, tablet bądź czytnik ebooków Inkbook aplikację Empik Go. Dzięki niej będzie można przeglądać całą ofertę (sekcja „dostępne w Empik Premium”)
i czytać ebooki oraz słuchać audiobooki w dowolnym momencie.

Więcej informacji pod linkiem:

https://news.empik.com/90340-setki-lektur-w-formie-audio-i-e-bookow-w-empik-premium-na-60-dni-za-darmo

 

Przyjemnej lektury

 

 

Drodzy Rodzice!

W związku z istniejącą obecnie sytuacją, która stała się dla nas wszystkim wyzwaniem, pragnę ze swojej strony ułatwić Państwu kontakt ze mną.

Jestem dostępna pod adresem mailowym :e.laurman-jarzabek@mzppp.pl

Mogą się Państwo kontaktować ze mną we wszystkich sprawach dotyczących Państwa dzieci, w tym również wynikających z aktualnej sytuacji. 
 

Pedagog MZPPP,  dr Edyta Laurman-Jarząbek

 

Jak dobrze przygotować się do nauki w domu ?

 Drogi Uczniu!

 Przerwa w funkcjonowaniu szkoły nie oznacza dni wolnych od nauki. Zamknięcie szkół z powodu koronawirusa to nie ferie czy wakacje. Celem odwołania zajęć jest zapobieganie rozprzestrzenianiu się wirusa, a nie zaprzestanie nauki.

Odpowiedzialnie wykorzystaj czas zawieszenia zajęć w Twojej szkole.

  • Ucz się codziennie w tych samych godzinach. Według niektórych badań za najkorzystniejsze godziny do nauki podaje się od 9 do 15. W tym czasie nasz mózg pracuje najlepiej, jest „wypoczęty” i „obudzony”.

Odżywienie organizmu ma bezpośredni wpływ na to jak pracuje nasz mózg. Jeśli jesteśmy głodni, niewyspani, zmęczeni, z pewnością trudniej będzie się nam uczyć
i zdobywać wiedzę, nawet jeśli będzie to wiedza nas interesująca. Rozpoczynając dzień od śniadania dostarczamy  organizmowi energię niezbędną do efektywnego rozpoczęcia dnia. 

  • Pamiętaj, aby przed przystąpieniem do nauki przewietrzyć dobrze pokój - optymalna temperatura do nauki to 20-22°C. Mózg wówczas jest lepiej dotleniony i będzie pracował wydajniej.
  • Zadbaj aby miejsce nauki było uporządkowane. Zbierz wcześniej wszystkie potrzebne do nauki materiały: książki, zeszyty, brudnopis, przybory. Zastanów się, co będzie Ci potrzebne - szukanie czegoś w trakcie nauki może powodować zdenerwowanie, a taki stan nie sprzyja uczeniu się.
  • Pozbądź się wszystkiego, co może Cię rozpraszać tj. wyłącz telewizor, muzykę, wycisz telefon. Jeżeli wiesz, że będziesz pracował nad utrwaleniem trudnej partii materiału (np. z matematyki, fizyki, chemii, języka obcego) to poinformuj domowników o tym, że zamierzasz się uczyć i będziesz wdzięczny jeżeli będą przez ten czas zachowywali się nieco ciszej.
  • By sprawić, aby mózg przyswajał szybko warto zapewnić mu odpowiednią ilość snu, ale również odpoczynku, rozrywki i relaksu.  W wolnych chwilach przeczytaj ulubioną książkę, zagraj z rodzicami i rodzeństwem w ulubione gry planszowe, porozmawiaj przez telefon z przyjaciółmi.
  • I jeszcze jedna bardzo ważna rzecz-jednym z najistotniejszych czynników wpływu na efektywność nauki jest pozytywne nastawienie i motywacja do nauki. Wiara we własne możliwości potrafi skłonić nasz mózg do wysiłku i pojęcia nawet najtrudniejszych teorii.
  • Spróbuj uzupełnić swoje wiadomości, skorzystaj przy tym z darmowej platformy e-podreczniki.pl i materiałów rekomendowanych przez Twojego nauczyciela.
  • Przestrzegaj w domu zasad higieny i czystości pomieszczeń
    w których przebywasz.

 

Przydatne linki:

https://www.youtube.com/watch?v=_3lzcsj7-Vo

https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/ludzieistyle/1703538,1,jak-uczyc-sie-efektywnie-i-zapamietywac-szybciej-od-innych.read

file:///C:/Users/SONY/Downloads/Jak%20prawidlowo%20pracowac%20na%20komputerze.pdf

https://progresywni.eu/jak-sie-uczyc-szybko-i-skutecznie/

 

Pedagog szkolny, Eliza Mazur

Pedagog MZPPP, Edyta Laurman-Jarząbek

 

Bajki terapeutyczne
Drodzy Rodzice, dziś wiemy już, że przez najbliższe tygodnie wiele osób dorosłych, jak i dzieci będzie musiało przebywać w swoich  domach. Pragnę zachęcić Państwa do skorzystania z Bajek terapeutycznych, które możecie czytać wspólnie z dziećmi. Obecna sytuacja, budzi w naszych dzieciach wiele lęków, strachu a w następstwie może prowadzić do kryzysów, które dla dzieci są trudne, a rodzicom mogą wydać się błahe.
Konstruując świat na pół realny na pół fantastyczny, bajki te tworzą najbliższą rozumieniu dziecka rzeczywistość, dają wsparcie w sytuacjach kryzysowych i pomagają się uporać z trudnymi emocjonalnie zdarzeniami. Bajki terapeutyczne będą pomocne również Rodzicom, którzy chcieliby porozmawiać z dzieckiem na określone trudne dla nich tematy, a nie wiedzą, w jaki sposób to zrobić. To nie są zwykłe bajki, lecz „bajki, które leczą”. Poniżej proponuje kilka pomocnych linków:
https://www.wbp.poznan.pl/strefa-bibliotekarza/materialy-do-pobrania/ba…
https://bajki-zasypianki.pl/category/bajki-terapeutyczne/
https://bajki-zasypianki.pl/bajki-pomagajki/
https://www.youtube.com/watch?v=UuvWpAIwCXg
https://www.youtube.com/watch?v=Iai4XRxyNgs

W co się bawić z dzieckiem?

 

Co konkretnie można robić w domu, skoro już musimy w nim zostać? To jest czas, kiedy można zorganizować chwilową edukację domową – z pożytkiem dla dzieci i opiekujących się nimi rodziców. Internet w tym zakresie daje ogromne możliwości. Oto niektóre z nich.

  • Rysowanie – należy do jednych z ulubionych zajęć każdego dziecka w młodszym wieku szkolnym. Zalety rysowania stanowią długą listę. Do najważniejszych należą: rozwija umiejętności motoryczne i umysłowe u dzieci; wzmacnia ich rozwój eksploracyjny, psychologiczny i emocjonalny, pobudza wyobraźnię oraz kreatywność. Dziecko potrafi za pomocą kilku kolorowych kredek, bloku rysunkowego wytworzyć magię. Dzieci wykorzystują swoje rysunki, jako wsparcie dla niesamowitych i fantastycznych opowieści, które są produktem ich wyobraźni. 
  • Malowanie farbami – to propozycja zabawy, zarówno dla młodszych jak i starszych dzieci. Dostarcza im wiele radości, można się przy tym pobrudzić, a nam rodzicom pozwala zyskać chwilę dla siebie. Malowanie wpływa korzystnie na rozwój małej motoryki, ubogaca sensorycznie (np. malowanie palcami), rozwija wyobraźnię, kreatywność, uwrażliwia na sztukę,  odpręża, relaksuje i wycisza.
  • Modelowanie - ciastolina, modelina, plastelina, glina to prawdziwa uczta dla wyobraźni, doskonały rodzaj zabawy do tworzenia zwierzątek lub postaci z bajek. Zabawa z ich użyciem doskonali umiejętności manualne i rozwija motorykę małą. Dziecko uczy chwytać się przedmioty, ćwiczy ruchy nadgarstka, przedramienia, uczy się napinać i rozluźniać mięśnie.
  • Klocki - są zabawką uniwersalną, idealne zarówno dla dziewczynek, jaki i dla chłopców.  Zabawa klockami rozwija wyobraźnię, sprawność manualną, koordynację wzrokową i kreatywność. Mogą być bardzo przydatne przy nauce: rozpoznawania kolorów, liczenia, klasyfikowania (mniejszy-większy), działań na zbiorach, relacji przestrzennych. Dzięki nim możecie Państwo stworzyć z dzieckiem przeróżne budowle.  A być może obudzi się w dziecku zmysł architekta?
  • Puzzle - zabawa układanką to okazja do ćwiczenia koordynacji ręka-oko oraz zdolności manualnych. Konieczność dopasowywania do siebie elementów wyrabia precyzję oraz finezję ruchu. Dobre zdolności manualne to łatwiejsza nauka pisania i rysowania, a także pewniejszy chwyt czy motoryka. Puzzle to przede wszystkim zachęca do myślenia.
  • Gry planszowe (warcaby, Chińczyk, Monopoly, Scrabble i wiele innych) to idealna forma do wspólnego spędzania czasu. Kojarzą się nam z dobrą zabawą na długie godziny, ale są także okazja do rozwoju umiejętności. Potrafią angażować i wyostrzać logikę, rozumowanie i kreatywność dzieci. Od rozpoznawania wzorców i problemów matematycznych po język i socjalizację.
  • Gotowanie – wspólne przygotowywanie posiłków to połączenie przyjemnego z pożytecznym. Z jednej strony gotowanie z dziećmi to dobra zabawa dla dzieci, a z drugiej korzyść dla Nas Rodziców (pomoc w kuchni). Wspólne gotowanie pomaga rozwijać umiejętności matematyczne (odmierzanie określonej ilości: mąki, cukru, masła) pozwala zdobywać umiejętności życiowe, buduje zdrowe nawyki żywieniowe, ćwiczy rączki, kształtuje poczucie własnej wartości , a przede wszystkim zbliża do siebie. 

  

Przydatne linki:

https://szkolnezakupy.pl/Wymodeluj-to-O-plastelinie-modelinie-i-glinie

https://puzzle-piankowe.pl/blog/puzzle-piankowe/5-powodow-dlaczego-warto-ukladac-puzzle/?gclid=EAIaIQobChMIjJzh75Oz6AIVA6WaCh0clwuzEAAYASAAEgJcnvD_BwE

https://dziecisawazne.pl/6-powodow-dla-ktorych-gotowanie-z-dzieckiem-jest-niesamowite/

http://www.prasa24h.pl/21800/zaskakujace-zalety-gier-planszowych.html

  

Upadłam … Nie mogę … Nie umiem … Wstać … Sama po ziemi stąpam w snach … Sama, samiutka próbuję wstać. Nie umiem … Chcę się odezwać … Nie wiem do kogo … Sama tu jestem, nie ma nikogo … Wyciągam rękę, nie wiem do kogo … Sama tu jestem, nie ma nikogo … ~ Zuzanna

ZROZUMIEĆ DEPRESJĘ….

A TYM SAMYM NASTOLATKA….

Depresja w rozumieniu medycznym jest chorobą i trzeba ją odróżnić od przygnębienia, które może przejść, od obniżonego nastroju czy krótkotrwałej reakcji na trudną sytuację. To  coraz częściej występujący się problem zdrowotny, który może pojawiać w bardzo różnych okresach życia człowieka – od dzieciństwa po późną starość.

Depresja  zaburza funkcjonowanie całego organizmu, wpływa na zdrowie fizyczne,  samopoczucie, myślenie i zachowanie człowieka. Jest to coś znacznie więcej niż tylko długotrwałe odczuwanie smutku czy przygnębienia. Często prowadzi do zobojętnienia, uczucia pustki, poczucia braku własnej wartości i apatii, a także do utraty zdolności do czerpania przyjemności z codziennych zajęć oraz do niezwykle nasilonej drażliwości.

Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że objawy depresji przejawia 0,3% dzieci w wieku przedszkolnym, 2% dzieci w szkole podstawowej i 4-8% nastolatków. Polskie badania epidemiologiczne, prowadzone przez J. Bombę i M. Orwid, wskazują, że symptomy zaburzeń nastroju (poniżej poziomu diagnostycznego) mogą dotyczyć aż 27–54% uczniów w okresie dojrzewania.

Depresja u dzieci i młodzieży może objawiać się w zróżnicowany sposób, często odległy od potocznego wyobrażenia tego problemu, czego przykładem są dwa poniższe przykłady w tabeli. Apatia, zmęczenie, zahamowanie czy próby samobójcze łatwo kojarzą się z przeżywaniem depresji. Brak motywacji, nieobecności w szkole, większa tendencja do wchodzenia w konflikty i pogorszenie wyników w nauce bardzo rzadko kojarzą się z depresją.

 

Obraz depresji u młodszego i starszego dziecka

Alan, 9 lat

Iga, 15 lat

Przez większość czasu sprawia wrażenie smutnego i przygnębionego. Często płacze lub jest na granicy płaczu i robi wszystko, żeby się nie rozpłakać. Na przerwach stara się nie uczestniczyć w zabawach z innymi dziećmi. Zapytany, czemu nie dołączy do reszty, mówi, że wszystko mu jedno, że nie podoba mu się żadna zabawa lub że zabawa go nudzi. W domu często kładzie się na swoim łóżku i niczym nie potrafi się zająć. Od kilku tygodni trudno go rozbudzić rano. Skarży się na bóle i zmęczenie, mówi, że chyba jest chory. Z tego powodu w domu pojawiają się kłótnie, a do szkoły chłopiec dociera spóźniony lub nie dociera wcale.Od kilku miesięcy jest bardzo wybuchowa – nie słucha rodziców, kłóci się z matką, kilka razy uderzyła młodszą siostrę. W szkole ma sporo nieobecności, które są nieusprawiedliwione. Raczej z nikim się nie przyjaźni, jest milcząca, jakby nieobecna, unika kontaktu wzrokowego, sama nie zagaduje, wszystko ją denerwuje. Rodzice i nauczyciele zaczęli podejrzewać, że sięga po alkohol, dopalacze. Stanowczo nie chce, żeby ktoś z nią rozmawiał. Mówi, żeby się od niej odczepić, że nikt jej nie rozumie, że do niczego się nie nadaje i jest ciężarem dla innych. Ostatnio bardzo mało je, prawie nie pije, trudno jej zasnąć. Nic jej się nie chce, unika wysiłku.

 

Każda widoczna zmiana w zachowaniu dziecka zawsze powinna zwrócić uwagę rodzica/nauczyciela!

Obraz objawów depresyjnych u młodzieży może przybrać wiele form:

  • Drażliwość, chwiejność nastroju, impulsywność, pobudzenie psychoruchowe.
  • Wybuchy gniewu, krzyku, skarg, niezrozumiałego rozdrażnienia lub płaczu.
  • Obniżony nastrój, apatia, niechęć do aktywności,  które wcześniej sprawiały radość.
  • Wycofanie z relacji z rówieśnikami i rodziną, brak energii, bezczynność.
  • Pogorszenie zdolności intelektualnych: problemy z koncentracją, pamięcią, gorsze stopnie w szkole.
  • Zmiana apetytu – jego brak, chudnięcie lub przeciwnie – objadanie się.
  • Zbyt mało lub zbyt dużo snu. Nocna aktywność, niechęć do wstawania rano.
  • Skargi na nudę, poczucie beznadziei.
  • Zaniechanie dbałości  o wygląd.
  • Krytycyzm wobec siebie, nadwrażliwość z powodu odrzucenia, poczucie winy.
  • Nasilone skargi na dolegliwości fizyczne – bóle brzucha, głowy, mięśni.
  • Autoagresja, samookaleczanie się, odurzanie się (alkohol, leki, narkotyki).
  • Zainteresowanie tematyką śmierci i samobójstw.
  • Częste nieobecności w szkole, unikanie jej, gorsze wyniki w nauce.
  • Ucieczka przed wysiłkiem.

Rodzicu! Bądź czujny! Jeśli zauważysz niepokojące zachowania u własnego dziecka
i skojarzą się one z depresją,  nie wstydź się poprosić o POMOC !

,,Potrzebowałam aby ktoś zaakceptował mój stan i nie porównywał swoich doświadczeń z moimi. Brakowało mi zrozumienia. Chciałam wiedzieć, że nie zostanę sama. Nawet jeżeli ktoś nie jest w stanie udźwignąć całego mojego bólu, to nie zostawi mnie. Pragnęłam być ważna i kochana mimo tego, co przechodziłam” Amelia Gruszczyńska Porcelanowe Aniołki

Ważne telefony :

• ITAKA – antydepresyjny telefon zaufania tel. 22 654 40 41 czynny w poniedziałki od 17.00
do 20.00.

• Młodzieżowy Telefon Zaufania tel. 192 88.

• Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży tel. 116 111 czynny codziennie od 12:00 do 22:00.

• Ogólnopolski Telefon Dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” tel. 800-120-002, telefon pracuje CAŁODOBOWO!

• Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka 800 12 12 12 czynny od poniedziałku do piątku od 8.15 do 20.00.

• Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci – 800 100 100.

 • Antydepresyjny Telefon Forum Przeciw Depresji tel. 22 594 91 00 czynny w każdą środę i czwartek od 17.00 do 19.00.

Więcej kontaktów na stronie www.forumprzeciwdepresji.pl

 

 Materiał opracowany w oparciu o:

Carr A., Depresja i próby samobójcze młodzieży. Sposoby przeciwdziałania i reagowania, GWP, Gdańsk 2004.

Gromnicka D., Depresja. Jak pomóc sobie i bliskim. Zacznij nowe życie bez depresji!, Wydawnictwo Samo Sedno, Warszawa 2012.

M. Łuba, Wsparcie ucznia z objawami depresyjnymi. Świat Problemów. Styczeń 2017,   http://www.swiatproblemow.pl/wsparcie-ucznia-z-objawami-depresyjnymi/

www.forumprzeciwdepresji.pl

https://www.tvp.info/29199181/krucha-jak-porcelana-silna-jak-aniol-amelia-wygrywa-z-depresja

https://www.youtube.com/watch?v=LB3oQb54MR8

 

Edyta Laurman- Jarząbek pedagog MZPPP

Eliza Mazur pedagog SP nr 18

 

 

 

 

 

Życzę Państwu zdrowia i wytrwałości, 
pedagog Eliza Mazur

 

 

 

 

Pliki do pobrania: